“Heren, weer een voorbeeld van: het wiel uitvinden als politieke stunt om na de verkiezingen het wiel weer in de ijskast te zetten.”
“Met alle respect, meester, waarover hebt u het?”
“Een politieke partij houdt een ‘massale’ meeting in Wanica en de sprekers struikelen over elkaar om aan te geven wat voor enorme landbouw potenties Wanica heeft, vooral met Lelydorp als centrum.”
“Maar dit is toch beter dan als lichtelijk gestoorden te staan dansen op een podium?”
“Helemaal waar. Maar al in 1947 werd een volledige studie over deze landbouwmogelijkheden in uitvoering gebracht. En weten jullie hoe dit uitgebreide landbouw, veeteelt, kippen- en fruitteelt-plan van toen heette?”
“Het landbouwplan Lely.”
“Bijna goed. Het heette ‘het Lelydorpplan’, dat onderdeel was van het Welvaartsfonds, dat in 1947 door Nederland bij wet werd ingesteld en door de gouverneur alhier werd beheerd.”
“En hoeveel kregen we uit dit fonds?”
“Vijf jaren lang 8 miljoen harde Nederlandse guldens per jaar.”
“Wat? Dus een VJP, een Vijfjarenplan van 40 miljoen Ennef.”
“Klopt, en volgens mij werd het gaandeweg ook zo genoemd.”
“Maar meester, iets klopt er volgens mij niet. Een geschiedenisleerkracht vertelde ons dat Nederland na de oorlog met een kapotte economie zat met een enorme zwarte markt.”
“Dat klopt. En er rouleerde ook nog veel illegaal geld verdiend geld.”
“Maar hoe werd dit opgelost?”
“Hollanders zijn goede economen, tot het dieftige toe, als je het mij vraagt, want dat lijken velen van ons daar geleerd te hebben.”
“Meester, u stelt onverantwoordelijke dingen.”
“De praktijk is daar. Ga onze politieke historie vanaf de jaren vijftig maar na en zie hoeveel ‘gestudeerden’ na terugkeer via hun politieke invloed dit land hebben geplunderd, tot vandaag de dag.”
“U zegt weer een onverantwoordelijk ding.”
“Weer zeg ik: de historische feiten zijn daar om deze uitspraak te verantwoorden. En de politici alhier leerden daar snel van en verbeterden dit plundersysteem.”
“Meester, u zegt weer onverantwoordelijke zaken.”
“Ja noh? Verklaar me anders hoe dit grondstoffenrijke land vol potenties na al die miljarden dollars ontwikkelingshulp en leningen er uiteindelijk verarmd bij ligt, op een paar kliekjes superrijken na?”
“Nou, ik vind dat u overdrijft; er zijn heel veel mensen die zich door hard werken hebben opgebouwd."
“Ja, dat klopt, door eigen offers te brengen, vaak zelfs tegengewerkt door een investeerders-onvriendelijk overheidsbeleid.”
“U zegt weer onverantwoordelijke dingen.”
“Weer zeg ik: de historische feiten liegen niet en staan in zovele artikelen, boeken en studies vermeld. Niet voor niets worden we sinds de jaren vijftig ‘het land van de gemiste kansen’ genoemd.”
“Maar meester, hoe heeft Nederland zich uit die naoorlogse economische crisis bevrijd?”
“Door twee dingen: allereerst een zwaargewicht als minister van Financiën, ene meneer Piet Lieftinck, die een strak financieel beleid voerde.”  
“En al dat zwart geld dan?”
“Hij voerde toen nieuw, gedekt geld in en iedereen kreeg daar een tientje van in muntbiljetten van een gulden en tweevijftig. Dat ging hun geschiedenis in als ‘het tientje van Lieftinck’. En het werkte.”
“Maar hoe kon hij dat nieuwe geld dekken? Er was toch een tekort aan valuta in Nederland?”
“Klopt, dat kwam naast zijn strak beleid door die tweede meevaller: het in werking treden van het zo genoemde ‘Marshallplan’, dat was een groot herstelplan dat drie jaren na de oorlog door de Amerikaanse overheid werd bekostigd om de kapotte economieën van de West-Europese landen, waaronder ook Duitsland, weer op poten te zetten. En ook dat werkte.”
“En Nederland trok dus ook uit dit fonds?”
“Klopt helemaal. Zo een 8% over een periode van 4 jaren.”
“En hoeveel was dat?”
“Reken maar uit: het totale fonds bedroeg 13 miljard harde US dollars.”
“Ow, dus daaruit werd ons Welvaartsfonds bekostigd.”
“Hoogstwaarschijnlijk, maar eerst zouden we niets krijgen, want Nederland vond dat we niet hadden geleden onder de oorlog. Ze steunden wel Nederlands Oost-Indië, hun lievelingskolonie, die ze terug wilden winnen, want die had zich onder de naam Indonesië in 1945 onder leiding van Hatta en Soekarno eenzijdig onafhankelijk verklaard.”
“Maar onze enorme productie aan bauxiet heeft zeker geholpen om de oorlog te winnen.”
“Klop helemaal. Maar het was dankzij de ophef die een parlementslid hier maakte, ondersteund door de rest van dat toen nog koloniaal gekozen parlement, dat de Nederlandse overheid bijdraaide. En zo kregen we via dat Welvaartsfonds toch een aardige hap.”
“Waar haalt u deze informatie vandaan? Want dit leren ze ons niet of nauwelijks op school.”
“Door in boeken uit die periode en op het internet te gaan snuffelen. Ik heb dit in een boekje vastgelegd. Daarin staat ook wie dat lid van welke pas opgerichte politieke partij was die deze zaak voor ons land binnenhaalde.”
“Wie was dat?”
“Ga dat maar zelf lezen in plaats van naar die holle verkiezingspraatjes te luisteren en met vlaggen te wapperen en op toeters te blazen. Zo worden jullie bijkans gehersenspoeld om bij de komende verkiezingen weer voor 5 jaar voor de gek gehouden te worden.”
“Maar we hebben geen keus.”
“Natuurlijk wel. Je moet als kiezers de zogenaamde grote partijen tegen elkaar uitspelen, zoals vooral de zo genoemde groep zwevende kiezers dat bij de vorige verkiezingen heeft gedaan. Die stemden tegen de ene partij die hun boos heeft gemaakt, en ze straften die door massaal op zijn tegenstander te stemmen.”
“Maar dan wordt het toch weer een geschuif met dezelfde kopstukken?”
“Klopt, maar dan houden die kopstukken meer rekening met de kiezers. Er komen wel vernieuwingen, maar dat gaat echt niet zo snel als we vaak willen.”
“Dus het gaat er bij ons om: wie worden er president, veepee en DNA-voorzitter?”
“Klopt en een belangrijk nieuw element wordt waarschijnlijk de nieuwe voorzitter van de NDP, als men daar tenminste over allerlei onderling gekissebis heen komt."
“Als de VHP en de NDP dan de meeste zetels binnenhalen, zullen zij bepalen wie Pres en wie VeePee wordt, met de NPS eventueel als ondersteuning als ze die tweederde niet halen.”
“Maar dan valt ABOP uit de boot.”
“Vooral dat nieuwe one man, one vote-kiessysteem zal daar de oorzaak van kunnen zijn, maar duidelijk aangesterkt door de kwesties rond het arrogante broertje Leo en de geldhound Bordeaux.”
“Ik wil op die uitslag proosten.”
“Je doet maar, verslik je alleen niet.”
 
Rappa

Advertentie