Niet omdat we onze gedachten en emoties kennen wil zeggen dat we weten hoe met die om te gaan op een manier die positief voor ons werkt. En omdat we dat vaak niet weten, tasten velen van ons vaak in het duister voor wat betreft het nemen van onze vooruitstrevende levensbesluiten of zelfs dagelijkse besluiten.

Aanvullend hierop worden we gebombardeerd met negatieve informatie die sociaal-maatschappelijke, politieke, en persoonlijke issues regarderen. We proberen allemaal het beste van te maken, maar einde van de dag lijkt het erop dat vrijwel niemand weet waarmee ze bezig zijn, zowel in hun persoonlijk als zakelijk- of maatschappelijk leven.

Desondanks denken weinigen, vooral op sociaal-maatschappelijk en politiek niveau eraan om dit onzichtbaar innerlijk vlak beter te gaan bestuderen, teneinde die te versterken. Het bedrijfsleven heeft het voor een bepaald deel wel opgepakt, maar de scholen en de overheidsinstanties schijnen blijkbaar niet eens hieraan te denken of hebben de juiste tools niet. En al zouden ze het willen, waar zou men beginnen?

De Surinaamse kinderen zouden vanaf jongs af aan al moeten leren hoe deze innerlijke wereld te ontdekken, zodat ze bewust hun keuzes kunnen maken, maar als het merendeel van de volwassenen ‘lost’ is, van wie zullen de kinderen het dan moeten leren?

De media zouden alvast hierop kunnen inspelen door kritisch te filteren wat voor type informatie in de ether gegooid kan worden. Is het opbouwend en informatief? Wat voor invloed wordt losgelaten in de maatschappij wanneer deze type informatie negatief beladen is? Deze vragen zouden de rode draad kunnen vormen bij de beoordeling. We zien bijvoorbeeld ook vaak genoeg dat politici podium krijgen om heel wat nietszeggende uitlatingen te doen die van geen enkele toegevoegd waarde zijn. Het kan amusant zijn, maar de gemeenschap is daarmee niet op een positieve manier in hun innerlijk versterkt.

Als wij een mooie toekomst willen bouwen is het van eminent belang om te reflecteren over hoe wij als Surinamers handelen en waar dit handelen ons naartoe heeft gebracht of brengt. De boezem in eigen handen steken voor wat onze verkeerde handelingen betreft en dan invulling geven aan onze mindset op een zodanige wijze dat wij in de toekomst deze destructieve handelingen niet meer herhalen.

De hoofdvraag blijft natuurlijk: waar te beginnen? De politiek? De politiek heeft geen baat bij dat er sterke bewuste mensen zijn die doordrongen zijn van hun eigen waarde, omdat men over zulke mensen niet of moeilijk kan regeren. Dus het zal vanuit de gemeenschap zelf moeten komen. Op deze manier kan onder andere de welbekende vraag ingevuld worden: “wat kunt u doen voor Suriname door te investeren in de mindshift?”