De crisis in de gezondheidszorg krijgt nu volop aandacht van de pers en de gemeenschap, aangezien leven en gezondheid tot het hoogste goed van de mens behoren. De regering heeft woensdag goedgekeurd dat het Academisch Ziekenhuis Paramaribo (AZP) een bedrag van US$ 710.000 zal ontvangen om aankopen te kunnen doen voor intensieve zorg, inclusief verbruiksartikelen. Zodra het geld beschikbaar is, kunnen de bestellingen binnen twee weken worden ingevlogen, waardoor het ziekenhuis een buffervoorraad kan opbouwen voor drie tot vier maanden. Ondertussen wordt er ook gewerkt aan structurele oplossingen. Na het horen van dit nieuws zouden we eigenlijk blij moeten zijn, aangezien de noodkreet is gehoord na het luiden van de alarmbel. Het is overduidelijk dat er sprake is van een structurele crisis.

Binnen de gezondheidszorg klinkt een voortdurend klaaglied, waarbij medici en specialisten in het eerste couplet beginnen, terwijl laboranten, radiologen en anesthesisten het volgende couplet uit volle borst meezingen, met het ziekenhuispersoneel dat steeds zorgt voor een passend refrein. De beleidsmakers blijven echter vasthouden aan hetzelfde loflied, zij het met verschillende melodieën, waarbij kreten als “wanbeleid”, “financiële crisis” en “torenhoge schulden” allemaal naar de vorige regering worden gewezen. Dit wordt geïllustreerd door de instelling van talloze werk- en adviescommissies, met als geruststellende afsluiting “het licht aan het einde van de tunnel”.

Het is verontrustend dat het AZP op maandag twee weken terug heeft aangekondigd dat alleen levensbedreigende operaties zouden doorgaan tot en met woensdag 13 maart, vanwege een late bestelling die niet op tijd was geleverd. Vanaf donderdag zouden de operaties weer normaal moeten verlopen. Tien dagen later, op donderdag 23 maart, hebben specialisten die verbonden zijn aan het ziekenhuis, een noodkreet geuit over de alarmerende situatie op de Intensive Care (IC) en het gebrek aan medicijnen en medische benodigdheden. De situatie is zo ernstig dat de kwaliteit en continuïteit van de zorg niet langer gegarandeerd kunnen worden.

Ter illustratie van de situatie binnen de gezondheidszorg volgt hier een overzicht van mediaberichten te beginnen bij 2022:
1. januari 2022, waarin onder meer werd gemeld dat de oogheelkunde in gevaar was;
2. februari 2022 eisten zaalartsen een nieuwe loonreeks, terwijl dialysepatiënten alarm sloegen vanwege lange wachttijden en onzekerheid.
3. mei 2022 de oogoperaties opnieuw werden stopgezet;
4. juli verscheen in de pers dat er een “code zwart” gold voor neonatale zorg vanwege het aantal sterfgevallen onder pasgeborenen in het ziekenhuis;
5. augustus 2022 werd de ziekenhuiszorg door verschillende DNA-leden als schandalig bestempeld;
6. In april en september 2023 was AZP personeel in staking.
7. Oktober 2023 schaarste aan gele koorts vaccin.
8. In december 2023 waren alle ziekenhuizen inclusief Medische zending in actie.

De harde realiteit is nu dat terwijl de regering zit aan te modderen met allerlei showprojecten zoals de bouw van een nieuw parlementsgebouw en de brug over de Corantijn, patiënten doodgaan in ziekenhuizen vanwege de lage kwaliteitszorg: onvoldoende verpleegkundigen, geen verbruiksartikelen, geen operatie. De harde realiteit is dat terwijl de president mooie sier maakt naar het IMF, de totale gezondheidszorg op zijn gat ligt.

De HVB is verder van oordeel dat er serieus moet worden nagedacht hoeveel procent van het BBP naar de zorg moet vloeien om de sector redelijk in stand te kunnen houden. Waar de norm in de regio dicht bij de 9% is, geven wij als land ongeveer 3% of minder van het BBP uit aan de gezondheidszorg. De financiële injectie van US $ 710.000,- is zeker dringend noodzakelijk voor het lenigen van de ergste financiële nood van de sector. Het is echter de opvatting van de partij dat de regering in haar enge monetair-economische oriëntatie, de groei en gezondheid van jong en oud ernstig in gevaar heeft gebracht.

Advertentie