Regelmatig volg ik de ontwikkelingen in Suriname, door bijvoorbeeld een YouTube kanaal te bekijken. Het is een mooie manier om via vlogs en interviews op de hoogte te zijn van wat er speelt en, nog belangrijker, wie er “speelt” in het leven van alledag in Suriname. Van politieke beschouwingen tot aan wat er in de huiskamers leeft, en de achterkamers afspeelt.Ik vraag me iedere keer af, waar komt dat schreeuwerige vandaan? Scoort een argument beter als je het schreeuwend aan de man brengt??  Hoe is het mogelijk dat mensen die oprecht van mening zijn het beste voor te hebben met het land, het volk, denken dat primitieve reacties, aanvallen op persoonlijk of uiterlijk vlak in welk opzicht dan ook maar zullen bijdragen aan een oplossing, aan samenwerking en dialoog?

Gemoederen kunnen verhit raken en passievol betrokken zijn is niet fout, maar…. onze Surinaamse samenleving is een grote mix van culturen met elk eigen waarden, normen en (on)deugden. Een saamhorige Surinaamse samenleving met collectieve waarden en normen is een droom ver van de realiteit. We hebben met z’n allen gelukkig wel hetzelfde doel: Suriname uit het slop trekken en ontwikkelen naar een veilige, gezonde leefbare samenleving. En dat begint mijns inziens door te luisteren naar elkaar, ons te focussen op (urgente!) inhoudelijke zaken en het gemeenschappelijk belang.

Voor nu hoop ik vooral dat we elkaar leren respecteren en richting de verkiezingen van 2025 wens ik voor Suriname een fatsoenlijk debat en verkiezingsklimaat. Dat zou toch niet teveel gevraagd moeten zijn na een halve eeuw onafhankelijkheid?

T. Sansaar

Advertentie