Het is onthutsend hoe de NDP blijft proberen de gerechtelijke uitspraken in het proces tegen Desi Bouterse te ondermijnen. Haar recente reactie op de verklaring van Stichting 8 december 1982 is een schoolvoorbeeld van feitelijke onjuistheden en morele leegte. 

Laten we enkele zaken rechtzetten:

De NDP heeft eerder geprobeerd de rechtsstaat te ondermijnen door de gewijzigde amnestiewet aan te nemen, bedoeld om Bouterse vrij te pleiten van zijn veroordeling voor de Decembermoorden. Deze wet werd echter terecht als ongrondwettelijk aangemerkt, door het Constitutioneel Hof, wat een klap was voor hun poging om straffeloosheid in stand te houden. Het is ironisch dat ze nu claimen de rechtsstaat te respecteren terwijl hun eigen handelen het tegenovergestelde aantoont.

De NDP spreekt veel over "verzoening," maar dit begrip verliest aan waarde zodra het door hen wordt aangehaald. Echte verzoening vereist waarheid en spijtbetuiging. Zonder deze fundamentele elementen is verzoening niets meer dan een lege leus. Het is niet verrassend dat de NDP hieraan voorbijgaat, want ware verzoening zou impliceren dat zij verantwoordelijkheid moeten nemen voor de gruweldaden van het verleden.

De NDP (die  heeft meerdere malen aangegeven dat zij voortkomen uit de” revolutie” van 1980). heeft het land al eerder gepolariseerd tijdens de dictatuur, vooral door het Moiwana-bloedbad en onder andere de 8 Decembermoorden. Deze gebeurtenissen hebben diepe wonden achtergelaten in de samenleving, wonden die de NDP weigert te erkennen of te helen. Zij spreken nu over polarisatie, maar het was hun beleid dat het land destijds ongekend verdeelde, en hun huidige politieke koers laat weinig ruimte voor echte nationale eenheid.

Wat de NDP "verdachtmakingen" noemt, zijn in werkelijkheid gerechtelijke veroordelingen die met forensisch onderzoek, getuigenverklaringen en hoor en wederhoor zijn onderbouwd. Deze veroordelingen zijn tot in hoger beroep erkend en worden ook door de nationale en de internationale gemeenschap gewaardeerd. Het is simpelweg feitelijk onjuist dat slechts één persoon verantwoordelijk wordt gehouden. Andere veroordeelden hebben zich onderworpen aan de gerechtelijke uitspraak, in tegenstelling tot Bouterse en zijn medeplichtige , die ervoor kiest voortvluchtig te blijven.

De NDPs verklaring toont geen enkel respect voor het morele en emotionele leed van de nabestaanden. Zij spreken over "eenheid" zonder ook maar één keer empathie of medeleven te tonen voor de slachtoffers van de mensenrechtenschendingen onder hun erevoorzitter. Echte verzoening kan alleen plaatsvinden wanneer er erkenning is van het menselijk leed, iets dat de NDP consequent weigert te doen. In plaats daarvan wrijft zij zout in de wonden van onrechtvaardigheid.

Tot slot kan de NDP blijven proberen de waarheid te verdraaien en gerechtigheid te ontwijken, maar het feit blijft dat hun erevoorzitter een veroordeelde voortvluchtige is. Hun verheerlijking van hem is een belediging voor de slachtoffers en een gevaar voor de toekomst van een rechtvaardig Suriname.

Stichting 8 december 1982 

Sunil Oemrawsingh                                                                                                                                                voorzitter                                                                                                                                                                     Paramaribo 17 oktober 2024