Als u dacht dat het politieke toneel van Suriname niet meer verrassingen kon bieden, dan heeft deze week u waarschijnlijk het tegendeel bewezen. Het lijkt wel alsof onze politici een geheim script volgen voor een dagelijkse soap vol onverwachte wendingen, mysterieuze personages en intriges die zelfs de meest doorgewinterde scenarist zouden verbazen.

Acte I: Het vervalste diploma mysterie
Het Bureau Onderwijsinformatie en Studiefaciliteiten (BOS) ontdekte een vervalst diploma, dat zo slecht was nagemaakt dat zelfs een kind het zou herkennen. Toen Nuffic uit Nederland om verificatie vroeg, schrok de verantwoordelijke zich een hoedje. Het leek niet op een diploma van een bestaande opleiding en de handtekening was zo organisch en krakkemikkig, dat zelfs de bedoelde oorspronkelijke eigenaar deze niet herkende. Maar het meest opmerkelijke? Politieke toppers belden om de vermoedelijke fraudeur te beschermen. Want waarom zou je integriteit laten prevaleren als je ook gewoon kunt vragen om een oogje dicht te knijpen?

Acte II: De stoelendans op Binnenlandse Zaken
President Santokhi besloot dat minister Mac Andrew tijdelijk mag optreden als waarnemend minister van Binnenlandse Zaken. Vicepresident Brunswijk is hier niet bepaald blij mee. Misschien omdat hij graag zelf wil bepalen wie die stoel warm moet houden? Ondertussen is er een CLAD-onderzoek gaande naar vermeende malversaties van droomkrijger en voormalig minister Bronto Somohardjo, maar dat duurt nog tot “alleen-God-weet-wanneer”. In de tussentijd kunnen we alleen maar gissen wie de volgende pion in dit politieke schaakspel zal zijn. En Bronto Somohardjo kan solliciteren naar de functie van minister van Dromenland.

Acte III: Een koninklijk uitje naar Aruba en Curaçao
Terwijl het thuisfront in vuur en vlam staat, besloot president Santokhi dat het tijd was voor een uitstapje naar Aruba, Curaçao, enzovoort. Officieel om economische en diplomatieke banden aan te halen, maar misschien ook om even aan de hectiek te ontsnappen? De president werd ontvangen met militaire eer, wat toch een leuke afwisseling moet zijn van de kritische blikken in eigen land. Er werden overeenkomsten getekend, handen geschud en toekomstplannen gemaakt. Of deze plannen werkelijkheid worden, zal de tijd leren.

Acte IV: De ontslagronde bij Sociale Zaken
Minister Pané van Sociale Zaken en Volkshuisvesting is in een ontslagstemming. Na drie toppers van de Pertjajah Luhur (PL) te hebben ontheven, zonder enige uitleg, lijkt het erop dat er een politieke vendetta gaande is als reactie op de droomstrijd. Of zoals haar woordvoerder het stelt: "Gewijzigde beleidsinzichten." Natuurlijk, want niets zegt 'nieuw beleid' als het massaal ontslaan van “ervaren” medewerkers zonder reden. Als de kat uit huis is dansen de muizen.

Acte V: De keuken van horror
Alsof het politieke toneel nog niet genoeg drama bood, zijn er beelden opgedoken van de keuken van de Memre Buku-kazerne, die meer weg heeft van een horrorfilmset dan van een plek waar onze militairen hun maaltijden bereiden. Minister Mathoera haastte zich om te zeggen dat het allemaal wel meevalt en dat netheid hoog in het vaandel staat. Misschien tijd om die achterstallige schoonmaakbeurt dan toch maar eens in te plannen?

Acte VI: De verrassende douanekoers
Net toen we dachten dat het niet gekker kon, werd de douanekoers ineens verhoogd naar SRD 33,80 voor USD 1, een sprong van ruim SRD 2. De voorzitter van de Vereniging van Economisten in Suriname (VES), Steven Debipersad, kon zijn ogen niet geloven. "Je schrikt ervan als burger," zei hij. De douanekoers is nu zelfs hoger dan de cambiokoers. Het ministerie van Financiën lijkt hiermee een nieuw hoofdstuk toe te voegen aan de economische soap “Koerswedstrijd”. Misschien is het tijd dat de overheid zich realiseert dat mooie woorden geen lege maag vullen.

Acte VII: Moody's is onder de indruk
Tot slot heeft Moody's Ratings besloten om de kredietwaardigheid van Suriname te verhogen. Blijkbaar hebben ze vertrouwen in onze economische vooruitzichten, ondanks de tragikomedie die zich hier afspeelt. Misschien zien zij iets wat wij niet zien? Of hebben ze gewoon een zwak voor landen met een unieke flair voor drama?

Eind goed, al goed?
Terwijl de politieke poppenkast vrolijk doorgaat, blijft het Surinaamse volk hopen op echte verbetering. Misschien is het tijd dat onze leiders minder toneel spelen en meer daadkracht tonen. Tot die tijd kunnen we alleen maar toekijken en hopen dat deze tragikomedie uiteindelijk toch een happy end krijgt.

Khalid Saboerali
(https://www.linkedin.com/in/khalid-saboerali/)

Let op: Dit artikel is satirisch bedoeld. De inhoud weerspiegelt uitsluitend de persoonlijke opvattingen en humor van de auteur en is niet noodzakelijkerwijs representatief voor de standpunten van de organisatie(s) waarmee de auteur is verbonden.

Advertentie