Helaas moest ik mij met een paar klachten op de poli van mijn huisarts aanmelden. Ik had de diensten van die beste man gelukkig al een hele tijd niet nodig gehad. Mijn arts gaf mij een verwijsbrief voor het laboratorium. Bij Health Control aangekomen, kreeg ik te horen dat ik zou moeten betalen voor de onderzoeken. Het is eind van de maand; ik had net gepind, betaalde de SRD 480 en kreeg een kwitantie. Ik kon het bedrag bij het Staatsziekenfonds declareren, zei de dame. Maar eerst moest ik met de kwitantie naar het hoofdkantoor van Health Control om daar de prijs te laten specificeren door de mensen daar; de kwitantie alleen vindt SZF namelijk niet voldoende.

Waarom dat?! Kon dat niet op de dependance gebeuren? Die heeft toch ook het totaalbedrag genoteerd? Waarom geen stukbedrag als dat vereist is? Het is ergerlijk dat men cliënten op die manier extra in de kosten jaagt; tijd en geld die je niet terugkrijgt, afgezien nog het gevaar van onnodig contact met derden, terwijl sociaal contact buiten je bubbel wordt afgeraden. Het moet mogelijk zijn om eventuele controle en afstemming online te laten geschieden.

 

Dat er problemen zijn in de gezondheidszorg zal eenieder bekend zijn. Door de covid-pandemie is de toestand verergerd. Toch bleef voor veel mensen deze situatie een ver-van-mijn-bed-show. Het moet ergens eind vorig jaar zijn dat er een bericht kwam dat laboratoria van MyLab, Health Control en Medilab geen garantiebrieven van Azpas, PZS en Parsasco meer zouden accepteren. Verzekerden bij deze maatschappijen zouden contant moeten betalen voor diensten bij deze laboratoria. Blijkbaar was er onenigheid over het tarief. Ik heb de zaak niet bijgehouden, want het ging me niet aan toch? Ik ben SZF’er. Wat ik wist is dat de premie van mijn ziektekostenverzekering al jarenlang, voordat ik mijn salaris op mijn rekening krijg gestort, al is afgetrokken, en dat ik ’nooit’ ziek werd.

Het argument van de laboratoria was toen, als ik me niet vergis, dat de kosten voor lab-onderzoeken waren toegenomen door de stijging van de wisselkoers voor de US-dollar. Dat argument zal deze tijd nog opgeld doen, met de omhoog zwevende wisselkoers die we nu hebben. Maar nu is het geen ver-van-mijn-bed-show meer. Hodie mihi, cras tibi, zegt een bekend grafschrift. Ik had daar eerder over moeten bezinnen!

Op de valreep las ik daarnet dat ziekenhuizen vanaf 1 augustus patiënten die zich poliklinisch aanmelden voor laboratoria-diensten niet langer kunnen helpen. De rek is eruit zeggen ze. Niet genoeg reagentia voor de onderzoeken, niet genoeg verbruiksartikelen, de grote druk door covid-19, stijging van de koers en verouderde tarieven voor SZF-verzekerden.

De show wordt nu op de stoep gegeven. Het is afwachten of ik mijn geld terugkrijg, hoeveel ik terugkrijg en wanneer dat zal gebeuren. Blijkbaar hebben ik en anderen in hetzelfde schuitje, niets in te brengen, want geen instantie die opkomt voor ons. Wij moeten gewoon lijdelijk toestaan dat men geld van ons inhoudt, om in de toekomst verzekerd te zijn van een dienst die echter achteraf niet gegarandeerd blijkt te zijn, oftewel tegen hogere kosten dan geanticipeerd.