Ik zat toen nog op de middelbare school. Het gezin was op dat tijdstip in diepe rust aangezien het een doordeweekse dag was. Ik was als enige nog wakker, maar ik hoorde plotseling een geschreeuw. Mijn Vader haastte zich om de voordeur open te maken. Wat bleek, er waren 2 rovers bezig de gezinsauto te stelen. Ik snelde mijn pa achteraan en was er eerder bij. Ik was ook eerder terug, want ik kwam regelrecht tegen een pistoolloop aan. Ik denk dat het geschreeuw van mijn pa al voldoende was om de dieven van gedachte te doen veranderen. Ook was het zo dat mijn ma het stuurslot had aangebracht, dus verder dan de eerste bocht zouden ze ook niet komen, hadden ze dat niet gezien, die dommies.
 
De bladeren van de Bitawiri en de Antroewa bessen geplant langs de huizen van het dorp aan weerskanten van de weg slaan zelfs rood aan. Door het continue zwaarverkeer wordt het wild verjaagd. Er zijn zelfs gebieden in de nabijheid, waarbij er omrasteringen en poorten aangetroffen worden, als men toch het Wild achterna wil gaan. Het zwaarverkeer gaat overigens ook in de nacht door, waardoor men ook van z'n nachtrust beroofd wordt. Als 't ware wordt dus dan ook de algehele rust en zelfredzaamheid van onze Inheemse broeders en zusters aangetast. Bewonderenswaardige eigenschappen, die hun harmonische levenswijze met de Natuur tekenen, worden hierdoor getergd. En wellicht gaat het in deze specifieke zaak om houtconcessies, maar een oorzaak van oplossing van anorganische kwik en zware metalen in oppervlaktewater is ontbossing.

Ik kan alleen maar hopen dat men de ratio kan behouden. Ik heb het natuurlijk over de met 2 maanden uitgestelde zaak Pikin Saron. Er zou al sprake moeten zijn van 'lessons learned'. De concessiehouder en -verlener nemen de rol van de ex-kolonisator over, nl winstmaximalisatie boven alles. Eigenlijk zou je verwachten dat er zichtbaarder meer empathie en vooral solidariteit voor deze zaak zou zijn. Of misschien durft men (nu nog) niet (met z'n allen). Het is nog niet te laat om als Surinaams Volk solidair te staan met onze Inheemse broeders en zusters. Wij als mede Surinamers zijn ook Stakeholders. Zou jij je een Suriname kunnen inbeelden zonder de Inheemsen en hun mooie levenswijze? Wij met z'n allen niet.

Misschien moet in herinnering gebracht worden toen de overige mede Surinamers in opstand kwamen tegen het onrecht hun aangedaan. In willekeurige en niet-chronologische volgorde enkele genoemd:
1858 Chinese werkweigering te Nickerie
1902 Hindoestaanse & Javaanse opstand te Mariënburg
1928 Javaanse opstand te Wederzorg
1650-1873 Afrikaanse afstammelingen talrijke opstanden

Deze opstanden waren betrekkelijk kort na hun aankomst al gestart, relatief ver voor de Srefidensi, maar vooral
nog verder van het digitale tijdperk van nu, inclusief social media. Deze opstanden behoren tot ons collectief verleden, zijn in potentie dus ook een collectieve les, en nu doet zich een collectieve toets voor. Toon dat we als Surinamers deze uitbuiting niet accepteren. Toon empathie en solidariteit aan onze Inheemse broeders en zusters.

Advertentie