Het Surinaamse elftal bleek ook in de return niet opgewassen tegen Canada in de kwartfinale van de Nations League. Dinsdagavond gingen de mannen van Stanley Menzo in Toronto met 3-0 onderuit. Toch kunnen we hoop putten uit de tweede nederlaag. Want al gingen opnieuw de meeste duels verloren en bleken de Canadezen in staat om sneller om te schakelen en de tegenstander voortdurend op te jagen, natio kwam deze keer tot dreigende uitbraken en creëerde een handvol aardige kansen.

Vooraf was de vraag of Menzo en zijn technische staf het anders zouden aanpakken dan in Paramaribo. Één of meer aanvallend ingestelde spelers inbrengen? Iets meer lef tonen misschien? Vier in plaats van vijf verdedigers opstellen om de tegenstander te verrassen? Dat bleek niet het geval in het koude, half gevulde BMO Field: aan de aftrap verschenen aan Surinaamse kant precies dezelfde spelers als afgelopen vrijdag. Vermoedelijk vanuit de gedachte dat natio in de tweede helft van de eerste wedstrijd lang niet zo slecht voor de dag was gekomen. Daarin kreeg Canada nauwelijks kansen en bleef het tot tien minuten voor tijd 0-0.

Maar deze keer bleven spectaculaire reddingen van doelman Etienne Vaessen - die het Opo Kondre trouwens nog niet helemaal onder de knie heeft – uit, sprongen de Canadezen een stuk effectiever om met hun kansen en ontbrak het aan geluk. Want in een wedstrijd tegen een betere tegenstander moet het wel een beetje meezitten.

Na afloop toonde Menzo zich net als vier dagen geleden eerlijk en realistisch. Hij concludeerde dat Canada op alle fronten stukken verder is dan natio. Wat zijn ploeg volgens hem vooral opbreekt is dat verschillende spelers geen basisplaats hebben bij hun club. Tijdens de persconferentie verschool de bondscoach zich niet achter de overgang van een tropisch klimaat naar bijna winterse omstandigheden, de vermoeiende trip vanuit Suriname of het gebrek aan middelen voor een chartervlucht om de reis korter en comfortabeler te maken voor zijn spelers.

Toen een Canadese reporter informeerde hoe Menzo de kansen inschat om met Suriname de laatste groepsfase van de WK-kwalificatie te halen, verscheen een voorzichtige grijns rond zijn lippen. Met Puerto Rico en El Salvador als tegenstanders krijgt natio volgend jaar juni in elk geval niet te maken met een land van het kaliber Canada, zei hij. Om vervolgens uit te leggen dat zijn selectie zich in een groeiproces bevindt en nog een hoop stappen heeft te zetten. Ongeveer zoals Ajax-coach Francesco Fariolo na een overwinning blijft benadrukken dat hij bij de renovatie van zijn selectie nog niet verder is gekomen dan de kelder.

Het gevolg van de uitschakeling in de Nations League is dat natio eind juni pré-kwalificatiewedstrijden moet spelen om mee te mogen doen aan het eindtoernooi om de Gold Cup. Daarnaast biedt het de mogelijkheid om in maart een uitgebreide oefencampagne op touw te zetten. In Nederland welteverstaan: met twee vriendschappelijke interlands tegen aansprekende landen komt er bovendien het broodnodige extra geld binnen. 

Natio moet dan niet in het knusse stadionnetje van Almere City gaan spelen maar op Het Kasteel van Sparta Rotterdam of in Nieuw Galgenwaard, de thuisbasis van FC Utrecht. Natuurlijk verschijnt Renske Adipi dan binnen de lijn en niet pas vanaf de blessuretijd. De Surinaamse Kanté kon gisteren alleen iets van zijn scherpe inzicht laten zien door direct na het laatste fluitsignaal van shirt te ruilen met Jacob Shaffelburg, gisteravond met zijn twee doelpunten naast Jonathan David de beste man op het veld. Shaffelburg wordt namelijk een van de sensaties op het WK in 2026. Mocht natio daar ook op het podium verschijnen, dan is dat minstens zo verrassend omdat we vooralsnog als underdog worden beschouwd. En misschien is dat eigenlijk niet eens zo gek.