De Copa America (Copa) is het grootste toernooi voor landen op het Zuidelijk halfrond en is de evenknie van de Europese kampioenschappen (EK). Beide toernooien worden ongeveer op hetzelfde moment afgewerkt, maar gelukkig konden ze toch goed gevolgd worden door het voetbalminnend publiek. Door de vele financiën die structureel gestopt worden in de verschillende grote Europese competities, is het grotere publiek beter bekend met spelers die in die competities actief zijn. Ook wordt veel geld gestopt in de marketing van deze eindronde waardoor het Europees toernooi wereldwijd veel meer aandacht krijgt dan de Copa. Op zich zou dit geen probleem zijn als er geen Concacaf-vertegenwoordigers actief waren op de Copa. Hoewel het niet verkeerd is om de Europese wedstrijden te volgen, zou het beter zijn om als participant van de Concacaf, meer aandacht te besteden aan de wedstrijden waarin onze directe concurrenten actief zijn. De landen uit de Concacaf-regio die acte de présence geven op deze editie van de Copa, kunnen we tegenkomen in de Concacaf Nations League en in een later stadium in de Gold Cup en eventueel ook in WK-kwalificatie verband.

Doordat het grote geld in Europa zit, krijgt het EK vanwege een betere promotie, dus meer aandacht. Als belanghebbende moet je als land alle moeite doen om de Copa in de huiskamers te brengen. Er is dus een rol weggelegd voor de televisiestations die claimen rechten te hebben gekocht, om ervoor te zorgen dat ze landelijk te volgen zijn en constant (zonder periodes van uitval) de wedstrijden uit te zenden. Hoewel de vertegenwoordigers van de Concacaf op Canada en Panama na, er niet in geslaagd zijn uit de groep de komen, is het toch de moeite waard om de wedstrijden van deze landen te analyseren. Vooral de vechtlust van Jamaica tegen sterker geachte landen is een studie waard. Het is namelijk gebleken dat Jamaica geen genoegen heeft genomen met de rol van underdog, maar gewoon vrijuit strijd heeft geleverd en weliswaar puntloos, maar zeker niet kansloos ten onder is gegaan. Vanuit het standpunt van Natio bekeken, is er heel veel te leren uit de wedstrijden die Jamaica heeft neergezet, ook al gingen alle drie wedstrijden verloren.

Ook Costa Rica en Panama hebben het niet onverdienstelijk gedaan. Los Ticos slaagden er zelfs in om voetbalreus Brazilië in evenwicht te houden. Ik vraag me af in hoeverre de technische staf van Natio nota genomen heeft van het geleverde spel van deze opponent die in de Nations League aan Natio gekoppeld is. Panama heeft de groepsfase overleefd en zulks ten koste van het gastland. De Panamezen hebben zonder vrees in het hol van de leeuw toegeslagen en zich geknokt naar de kwartfinales. De uitschakeling van organisator Verenigde Staten van Amerika door Panama moet Natio een hart onder de riem steken. Het heeft weer eens duidelijk gemaakt dat een wedstrijd op de grasmat beslist wordt en dat de vorm van de dag daarbij bepalend is. 

Canada heeft het grootste succes behaald op de Copa, door de halve finales te bereiken. Helaas was de regerend wereldkampioen daarin de tegenstander en ging die wedstrijd verloren. De manier waarop Canada aan de wedstrijd begon is prijzenswaardig, want het heeft bijna vruchten afgeworpen, omdat de Argentijnen daar niet op gerekend hadden. Hoewel Canada de wedstrijd verloor, was het zeker geen makkie voor de wereldkampioen. Er zijn dus voldoende leermomenten te halen uit dit treffen. Vermeldenswaard is dat Canada zelfs voormalig kampioen Chili in evenwicht heeft weten te houden. De belangrijke les hieruit is dat hoewel het nodig is om de geschiedenis te kennen, er niet teveel waarde toegekend moet worden aan statistieken.

 

Mireille Hoepel