Echter, de berichtgeving lijkt voornamelijk afkomstig te zijn van politieke tegenstanders die de partij en haar leiders, denken belachelijk te maken. Wat ik beschrijf als onzin en tijd verspillend gedrag van deze figuren. Het is opvallend dat zij meer aandacht besteden aan het bekritiseren van de paarse partij dan hun eigen partijleden. De vraag is als deze zgn critici wel op de hoogte zijn van de ideologie, beleidsrichting en standpunten, of dat ze simpelweg bezig zijn met propaganda en het creëren van negatieve beeldvorming, zonder te beseffen dat ze deze partij groter aan het maken zijn. Wel positief voor de paarse partij!

Wat opvalt is dat de negatieve  berichtgeving bestaat uit oppervlakkige en niet opbouwende kritiek, afkomstig van tegenstanders die de balk in hun eigen ogen niet zien. Het is van belang om kritisch te zijn maar ook de feiten aan te halen alvorens conclusies te trekken. 

Ja, en nu komt het wanneer het gaat om de negatieve aanval op de paarse partij. Te beginnen:

Sinds 2015 heeft de oranje partij alles op alles gezet om het land in een neerwaartse spiraal te duwen en het volk te laten lijden. Manipulatieve politiek, nepotisme en machtswellust voeren de boventoon, met als resultaat een verstikkende greep op de bestaande instituten. De president bepaalt nu zelf wie er veroordeeld wordt, waardoor leugenaars en vuile spelers vrij spel hebben.

De oranje partij dacht dat ze ons konden breken, maar  hebben de eenheid en solidariteit van hun tegenstander onderschat. In plaats daarvan heerst bij de oranje partij  een cultuur van onderdanigheid aan de heersende elite en komen gewone leden niet aan bod.

De oranje partij lijkt nu zelf te worden ingehaald door haar eigen falen en corruptie. Het is hoog tijd voor verandering en een einde aan deze verwerpelijke praktijken. Teleurstellend voor hun is te zien dat hun aanval niet zo succesvol is als ze hadden gehoopt. Ramon Abrahams, Jenny  Simons en Ashwin Adhin worden geprezen als sterke leiders binnen de partij. Ook de rol van Ingrid Bouterse, die een toegewijde steunpilaar en van onschatbare waarde is gebleken. Hun vastberadenheid en immense toewijding hebben de partij geholpen stevig op haar fundamenten te blijven staan, ondanks alle tegenstand.

Het is duidelijk dat geen enkele kracht in staat zal zijn om de paarse partij te ontwrichten. Integendeel, onder leiding van de genoemde personen en anderen, blijft de partij gestaag groeien en bloeien. Het volk is niet in de war en laat duidelijk merken dat het de leugen door heeft. De oranje partij zal het niet gemakkelijk krijgen bij de komende verkiezingen, want de pogingen tot huis-aan-huis propoganda is meer een droom.

De gele partij staat momenteel onder leiding van een voorzitter die voornamelijk uitblinkt in bedrog, leugens, holle retoriek en zelfverheerlijking. Met weinig inhoudelijke visie en beleid houdt de partij het voornamelijk op loze beloften en nietszeggende woorden. Deze voorzitter lijkt vooral geïnteresseerd in zijn eigen populariteit, dictatoriaal gedrag en het steeds belachelijk maken van ons land op nationaal en internationaal niveau, in plaats van daadwerkelijk te streven naar verbetering voor land en volk.

Het is dan ook niet verwonderlijk dat er veel kritiek heerst over de gele partij en haar leiderschap. De hooghartigheid van de voorzitter en zijn medestanders zorgt voor verdeeldheid en onvrede binnen de partij en onder haar achterban. In contrast hiermee wordt ex-president Desire Bouterse genoemd als de enige echte volksleider, die oprecht en zonder omkoping opkomt voor de belangen van het volk. Het staat buiten kijf dat de gele partij nog veel te leren heeft op het gebied van werkelijke vertegenwoordiging en beleidsvorming. Hopelijk kan er snel een koerswijziging plaatsvinden. Echter, hoop is uitgestelde teleurstelling.

De groene partij, die zichzelf jarenlang heeft geprofileerd als de partij van ontwikkeling, wordt nu geconfronteerd met kritiek en overlopers die meer bezig zijn met persoonlijke belangen dan met het algemeen belang. De vraag rijst of we de geschiedenis zijn vergeten en of de partij nog wel de betekenis heeft die zij ooit had. Ondanks pogingen om populair te blijven door de negatieve propaganda , richting de paarse partij, lijkt de partij een neergaande koers te varen. Het is duidelijk dat de dood een oorzaak heeft, net zoals de achteruitgang van deze partij.

De groene partij heeft daarom niets te zoeken in het binnenland en zwemvesten hebben geen nut meer om de groene leden te redden van de politieke val waarin zij verkeren. De oranje, gele en groene partijen moeten juist rekening houden met de paarse partij, de grootste multiculturele en multi-etnische partij in Suriname.

Het is daarentegen wel wenselijk om 'succes' te wensen aan die partijen die denken actief zijn in 'hun propaganda' om de paarse partij groter dan ooit te maken.