Het zit er dik in dat de wettelijke erkenning van de grondenrechten van de binnenland bewoners (Marrons en Inheemsen) vóór de algemene verkiezingen later dit jaar haar beslag zal krijgen. Als de huidige regeringspartijen (ABOP, VHP en PL) nog serieus wensen over te komen bij het electoraat, dan hebben zij geen keus dan alles in het werk stellen om deze ingrijpende maatschappelijke issue te bewerkstelligen. 

Decennialang heeft deze materie de samenleving beziggehouden. De belanghebbenden hebben tevergeefs op de deur van opeenvolgende regeringen geslagen, maar de respons daarop is nog niet afdoende geweest. Wie zijn ogen goed de kost geeft komt spoedig tot de ontdekking dat de politieke en economische belangen een sta-in-de-weg voor de bij wettelijke erkenning zijn. Er zijn nationaal tal van conferenties geweest, commissies benoemd, consultatierondes geweest met de Marrons en Inheemsen, deskundigen in stad en buitenland hebben hun licht hierover laten schijnen. Dan nog zien we nog veel draaikonterij in deze case.

Voor de zuiverheid en nuchterheid moet worden aangegeven dat de wettelijke erkenning van de grondenrechten in eerste aanleg niet zaligmakend zal zijn voor de ontwikkeling van het binnenland. Het zal wel de basis vormen voor de duurzame ontwikkeling van het achterland. Er komt meer rechtszekerheid en rechtsgelijkheid. In een later stadium in het natraject zal nog aan enkele aanvullende wetten worden gewerkt om het geheel te completeren. Wat hierbij ook van belang is, is dat de ontwikkeling van het binnenland in al haar facetten in perspectief van het nationaal belang moet worden geplaatst. 

Hieruit vloeit ontegenzeglijk voort dat de wettelijke erkenning van de grondenrechten van het binnenland niet moet worden gekwalificeerd als een Staat in een Staat. De binnenlandbewoners moeten dit beseffen, maar mensen uit de kustvlakte die er economische belangen bij hebben moeten ook hiervan doordrongen zijn. In een situatie waarbij eenieder kan terugvallen op het wettelijke kader is er meer zekerheid om grote investeringen te doen.

Een land of gebied duurzaam ontwikkelen geschiedt niet op basis van animositeit en tegenstand. Eenieder moet begrijpen wat zijn rol en bijdrage is in dit proces. Als we dit niet op de juiste manier aanpakken blijft het welvaarts- en welzijnsniveau van het achterland precies waar het nu is en dat is absoluut niet in het belang van de nationale ontwikkeling.

Ettiré Patra