Bij het heengaan van oud-president Desire Delano Bouterse, zou het zonde maar ook onjuist zijn wanneer zijn nalatenschap slechts getekend zou worden door de laatste regeerperiode van 2015-2020, waarin zoveel zaken verkeerd zijn gegaan en verkeerd zijn gedaan. Bouterse heeft namelijk bijna 45 jaar een vooraanstaande rol gespeeld in de Surinaamse politiek. Door massale ondersteuning van het volk en de aansluiting van vele progressieven na de machtsovername in 1980 kreeg hij de gelegenheid om uit te groeien tot ‘leider van de revolutie’.

Wat Bouterse ook moet worden meegegeven is dat hij gevoelig was voor het inzicht van de progressieven dat Suriname een multi-etnische samenleving is. Toen hij in 1987 zijn eigen politieke partij oprichtte kon dat om die reden ook niet anders zijn dan een partij met een multi-etnisch karakter, naar het voorbeeld van reeds bestaande progressieve, multi-etnische partijen.

In de eerste regeerperiode toen Bouterse tot president werd gekozen (2010-2015) zijn door de toenmalige coalitie zulke goede resultaten neergezet dat zijn partij, de NDP, werd beloond met een meerderheid van de Assembleezetels (26).

Bouterse is vooral een doorn in het oog geweest van Nederland als voormalige kolonisator, omdat hij evenals de progressieven ervan overtuigd was dat Suriname een eigen koers moet varen. En daarvoor heeft Suriname als geheel de prijs moeten betalen. Die job als ‘leider van de revolutie’ heeft Bouterse om tal van redenen helaas niet kunnen afmaken en intussen worden de ‘verworvenheden’ in rap tempo teruggedraaid. De PALU stelt dan ook vast dat de uitdagingen voor progressief Suriname om onze onafhankelijkheid vorm en inhoud te geven, er nog levensgroot bij liggen. Het is tijd voor radicaal ander beleid.