“Beste broeders van deze alcoholische kring, ik wil jullie eerst vragen welk mediabericht deze week jullie aandacht heeft getrokken. Ronald jij eerst.”
“Nou, het bericht dat die vordering van die blafbafbiep-minister van Uitgelekte Werken tegen Vrouwe Nita integraal is afgewezen. Mijn reactie: hoogmoed komt voor de val.”
“En mijn reactie: de persvrijheid heeft gezegevierd boven het ego van een omhooggevallen opgeblazen kikker.”
“Beste Sjaak, luku bun, dalijk word je ook voor de rechter gedaagd wegens belediging.”
“Poti, welke kikker heb ik dan beledigd?”
“Heren, heren, nu heeft de beurt….”
“Ik wil het hebben over die leugens van die zieke zoon van Chan …”
“Soortoe leugens, is de waarheid! Waarom krijgt hij dan een of ander djoteh-spreekverbod?”
“Hij deed wel mee met pa z’n verkiezingscampagne, maar werd boos toen hij daarna niet kreeg wat hij verwachtte.”
“En natuurlijk nemen sommige ballroom-diaspora figuren het voor Papa op…”
“Heren, heren, ik had nog niemand het woord gegeven. Jules, zomaar yu tek’a woord; buiten de microfoon schreeuw je dingen door de bar. Yu geersi baalah Djoons en bhaiwah Yo-ghie die dat in DNA doen.”
“Mag ik nu dan mijn zegje doen? Mijn hot item deze week zijn die verschrikkelijke verkeersongevallen met en zonder dodelijke afloop deze week, waar opvallend veel bromfietsers bij betrokken zijn.”
“Mijn vroegere buurman noemde de bromfiets een doodskist op twee wielen.”
“En mijn oom noemde het gaspedaal en de gashandel de grootste moordenaars ter wereld.”
“Ik denk dat bij operatie ‘kerstbrood’ veel meer aandacht aan de als idioten rijdende bromfietsers en die hardrijders moet worden besteed.”
“Ja, klopt, in plaats van maar te focussen op die irritante roadblocks waar om je papieren wordt gevraagd.”
“Laat de verkeerspolitie gewoon de files aflopen en wrakkige auto’s uit de rij halen en van top tot teen nakijken.”
“Maar een van die roadblocks had wel succes: vijf criminelen opgepakt. Zag je hun rasechte boeventronies?”
“En meester, wat is uw item deze week?”
“Dan wattebout ik? Al was ik zo even buiten de orde, word ik uit rancune nu overgeslagen?”
“Echt niet. Je bent gewoon nog niet aan de beurt. Ik wil het hebben over dat verhelderd artikel van Jack Menke op Sterrennieuws, getiteld ‘Staatsolie: Toen! En nu?”
“Ow, waarin staat dat van de 120 minuten spreektijd die avond er zeker 100 werden gevuld met oeverloos gebabbel over, en reclamemakerij voor die zogenoemde Local Content.”
“Klopt. Heel terecht merkt Jack dat op. Dus je ziet nu al wie er aan die Oil en Gas gaan verdienen: allerlei buitenlandse bedrijven en een paar locale importeurs.”
“Maar er is wel een presidentiële Stuurgroep ingesteld van zeker 30 man en vrouw, met heel integere deskundigen daaronder, geleid door Maartin Schalkwijk, om de inkomsten uit de oliesector straks veilig te stellen.”
“Sorry dat ik het zeg: weer eens zo een commissie, als ik me niet vergis de 86ste, en zo groot, log, divers, alsof dat zal maken dat het resultaat goed zal zijn.”
“Ik denk van wel, maar…. deze Stuurgroep moet van advies dienen. Hun adviezen hebben geen rechtskracht en de Stuurgroep heeft geen politieke macht.”
“Dus die Stuurgroep loopt de kans dat hun uiteindelijk met veel tijd en moeite in elkaar gezet eind-advies door eigenbelang-politici in een lade wordt gestopt?”
“Of ze plukken eruit wat in hun straatje past en drukken dat als een onsamenhangend samenraapsel door onze strot. Klaar is die case.”
“Dan zou alle tijd en mens-uren die al die leden erin zouden hebben gestopt, voor niets zijn geweest?"
“Ik hoop van niet, maar hoe is het met die adviezen van al die overige 80 zoveel-commissies afgelopen?”
“Nou, die van die ‘Energiecommissie’ hebben wel geleid tot een verlaging van de stroomtarieven.”
“Ja, maar eerst werden de vier kritische leden van die commissie beticht van leugens enzo.”
“Daarom zeg ik: dat artikel van Jack Menke op Sterrennieuws zegt het in makkelijk te begrijpen duidelijke taal: als we niet uitkijken, gaan we weer eens als bevolking gigantisch voor de gek gehouden worden.”
“Of beter: wij als bevolking krijgen weer de kruimels.”
“Maar ik zeg het steeds: wij willen dat toch? Wij stemmen toch op ze? Alsof we als politieke stem-djunkies verslaafd zijn op hen te stemmen!”
“Kijk hoe ‘anderen’ goud verdienen met ons goud zoals onlangs in een onthullend  artikel in Parbode verscheen."
“Ja, maar de journalist had wat foute info daarin verwerkt.”
“Die heeft de redactie netjes hersteld, maar die top-gladpraters van dat Ka-lotah goudkeuringsbedrijf zwijgen in alle talen over de andere onthullingen in dat artikel.”
“En zie dat al jaren een soortgelijk ding bij die Stichting Bos en Bostoezicht bij de export van ons rondhout plaatsvindt. Een gesjoemel tot en met. Nu vechten twee groepen in de top daar om de macht bij de export.”
“Nyan man no lobi nyan man.”
“En geen van beide partijen vecht om meer inkomsten voor de staat.”
“Wanneer wordt die export van rondhout weer verboden? Pas als de helft van ons bos is kaalgekapt en bruggen en wegen zijn vernield door die overbeladen houttrucks?”
“En wattebout die twee actievoerende bewoners die volgens …ahum…in opdracht van zijn… ahum... in het bos te Pikin Saron werden geëxecuteerd en een aantal nog steeds in een slepend, mensenrechten-schendend proces vastzitten?”
“Maar mag ik nu? Hebben jullie die onthullingen van zoon over z’n pappie gelezen?”
“Ach mang, oud nieuws; a siki-siki boi die het steeds voor z’n pa beert omdat hij niet kreeg wat hij wilde.”
“Maar zijn ‘ze’ werkelijk uit elkaar? In dat geval: het ratje verlaat tijdig het zinkend schip.”
“Wat kan mij dat schelen!”
“Yu kan kibri yu lawlaw boi, ma yu no kan kibri en kos’kosi.”
“Die ene opmerking van hem is verkeerd gevallen: “We willen nu Bouterse zien of horen en kijken welke oplossing híj heeft.”
“Inderdaad, natuurlijk zijn we het totaal niet eens met wat hij daar stelt, hij zelf ook niet, waarschijnlijk, maar hij zei dit opzettelijk, volgens mij, wetenden dat kopstuken van die pro-Chan, anti-Paars diaspora likkersclub zich ernstig in deze woorden zouden verslikken. En ja hoor, dat gebeurde. A boi kies’den moi!”
“Heren, in ieder geval: proost op onze Srefidensi morgen; onze enige echte nationale dag. Feest of niet, dit is ónze dag in het enige land ter wereld dat van óns is en van óns zal blijven en van niemand van buiten.”
“Neigt dit niet een beetje in de richting van opgeklopt eng-nationalisme, meester?”
 “So what? Dat mag toch na al die 49 niet altijd even malse jaren? Sranan for ever, leve de Dyaso-spora. Proost op ons land!”
“Yesss, proost.”
 
Rappa

 
 

Advertentie