Op 14 november 2024 nodigde Staatsolie mij uit in het Assuria Event Center voor de publiekspresentatie "FID toegelicht". Meestal ga ik niet naar deze belangrijke events. Maar als goede vriend van Staatsolie stapte ik naar binnen voor (wat ik verwachtte) een “DIALOOG” met het publiek over:
• Activiteiten in de offshore.
• Vooruitzichten eerste olieproductie in 2028.
• Local Content.
Tot mijn grootste verbazing trakteerden drie inleiders het publiek bijna 100 minuten van de beschikbare 120 minuten... Het gevoel bekroop me dat we als containers gevuld werden met overvloedige informatie.

Local Content
Blijkbaar moest de presentatie over LOCAL CONTENT door Artur Nunes da Silva het neusje van de zalm worden. Deze Angolese General Manager Suriname van TotalEnergies strooide met talrijke issues, zoals capaciteit en geschiktheid lokale arbeidskrachten; immigratie van expats voor alle skills; behoefte aan goederen, diensten en mensen; lange en korte termijn behoeften. Local Content verwijst dus naar het gebruik van lokale materialen, capaciteiten en arbeidskrachten om producten of diensten te bouwen en te onderhouden en hoe door olie, waarde toe te voegen aan de Surinaamse economie.

Platform centraal
Ik kreeg de schrik van de overvloedige  informatie over LOCAL CONTENT voorzieningen met ‘pijltjes’ tussen Paramaribo en het Offshore Olie platform. De districten dicht bij het Offshore platform (zoals Nickerie en Coronie) kwamen niet in beeld. Dit deed me denken aan de Metropool-Sateliet  koloniale verhouding, maar nu met het Offshore Olieplatform als metropool en Paramaribo als satelliet, en districten als aanhangsel.

Resource curse

Driver seat
Toen op 13 december 1980 met de oprichting van de Staatsolie Maatschappij Suriname NV. ook het ‘production-sharing service contract’ met Gulf Oil werd getekend, was Staatsolie met haar kleine Onshore olie exploitatie in de Driver seat, en had toegang tot belangrijke productiefactoren; kennis voor succesvolle besluitvorming; en doorzettingsvermogen gericht op ‘geloof in eigen kunnen’.  Zo heeft Staatsolie met haar vakbond verschillende elites (politieke-, staats- en vakbondselites) buiten de invloedssfeer van het bedrijf kunnen houden, en de positieve verworvenheden niet laten afromen door deze elites. Illustratief is de periode 1998-1999, toen de Surinaamse staat probeerde het bedrijf te verkopen en/of derden toe te staan olie te winnen in de Tambaredjo-velden. Deze turbulente periode toonde een breed draagvlak van Staatsolie, het bedrijf vormde een boegbeeld voor ontwikkeling, en kon de staat en met haar verbonden roofzuchtige elites in toom houden.

Geen ontwikkelingsplan
Anno 2024 zit Suriname zonder een samenhangend ontwikkelingsplan, met in het vooruitzicht de verkiezingen in 2025 en olie exploitatie de komende jaren gevangen tussen twee opties. Enerzijds de eenzijdige focus op offshore olie en concessies met dreigende natuurvernietiging in West Suriname: uitgiften van enorme bosarealen voor o.m. het Indiase palmoliebedrijf Foods, Fats & Fertilizers en verkenningen door Newmont voor goudwinning. Anderzijds is er een alternatief voor ontwikkeling in harmonie met de natuur met behoud van beschermde gebieden en inheemse/tribale leefgemeenschappen. Dit alternatief wordt in onze mogelijke ontwikkelingsstrategie steeds verder weg gedrukt.

Lessen leren
Local development

Verder lezen
Jack Menke and Daniël Lachman. Reflections on dynamics of the natural resource curse in Guyana and Suriname: Lessons learnt and Prospects, in:  Oil and Climate Change in the Guyana-Suriname Petro Power Basin (Editor: Ivelaw Griffith). 2024

Jack Menke en Jerome Egger. Van confrontatie naar samenwerking: 25 jaar Staatsolie Werknemers Organisatie Suriname (SWOS). Paramaribo 2011.

Advertentie