De toegenomen onzekerheid en instabiliteit alsook het gebrek aan deugdelijk beleid en oplossingsmiddelen, over uiteenlopende vraagstukken, betreffende onderwijs, gezondheidszorg, armoede- en criminaliteitsbeheersing et cetera, is alom bekend en noopt tot dringend herstel. Ziekenhuizen ontberen deugdelijk apparatuur, medisch kader, geneesmiddelen en ga zo maar door. Onlangs was er een ernstige noodsituatie, over de neonatale zorg, in het AZP, met alle gevolgen van dien.   

Helaas heeft nog niemand de verantwoordelijkheid daarvoor op zich genomen, terwijl, reeds bij het overlijden van de eerste baby, de minister van Volksgezondheid, Amar Ramadhin, al ontheven had moeten worden. De minister had het toen immers druk met het doorvoeren van nieuwe tarieven, voor bepaalde diensten, en het wederom binnenhalen van Cubaanse gezondheidswerkers. 

In het verleden zijn wel degelijk incompetente ministers de laan uitgestuurd, terwijl huidige incompetente ministers, die bovendien méér met hun persoonlijke en partijpolitieke belangen bezig zijn dan in ‘s landsbelang, desondanks gehandhaafd blijven. Frappant is, dat de herhaaldelijk aangekondigde reshuffling van ministers en andere hoogwaardigheidsbekleders definitief van de baan lijkt te zijn en dat de president lef en daadkracht volledig kwijt is, om de zwakke schakels en mogelijke corruptelingen de laan uit te sturen.

Kennelijk, door de gespannen relatie tussen hem en de vicepresident en/of de onderlinge latente strijd en/of omwille van machtzucht, durft de president geen deugdelijke maatregelen te treffen. Evenmin waagt de ABOP/PL het om de knoop door te hakken! Mogelijk wil men, tijdens de komende verkiezingen, nog gretig gebruik maken van overheidsfaciliteiten. Vooral vanuit de ABOP/PL is men reeds populistisch en intensief, met partijbelangen, bezig, waardoor enkele ministers benedenmaats blijven presteren.

De minister van LVV,  Parmanand Sewdien, gaat evenmin vrijuit, door zijn terughoudende informatieverstrekking betreffende een bedrag van circa SRD 30 miljoen, dat ter beschikking was gesteld door het IMF en bedoeld was, als stimulans voor de rijstbouw. Ook de recente aanschaf van 13 tractoren doet naar malversaties rieken, nu het onduidelijk is of daarvoor een openbare aanbesteding is geweest en wie de leverancier is.

Jammer genoeg kan minister Kenneth Amoksi, de veiligheid van de samenleving nog steeds niet garanderen, terwijl de criminaliteit blijft stijgen. Het geklaag, over gebrek aan mankracht en middelen neemt toe terwijl vele politieagenten administratieve werkzaamheden blijven uitvoeren, die door burgerpersoneel kan worden gedaan. De ongeveer 310 agenten, belast met de beveiliging van topfunctionarissen, zijn, ondanks de noodzaak daartoe, evenmin teruggehaald. Wel is het vermeldenswaard, dat het ministerie van JusPol onlangs enkele dienstvoertuigen heeft aangeschaft, ten behoeve van de politie.

Over de minister van ROGB, Dinotha Vorswijk, die in opspraak blijft, alsook over de fraude met monikarta op Sociale Zaken & Volkshuisvesting, waarover ingestelde commissies zich nog moeten uitlaten, schieten woorden tekort.  Het rapport, inzake de kwestie ex-minister Diana Pokie, lijkt in de doofpot te zijn verdwenen. Overigens zou het in beeld brengen van andere ministers, waaronder Henry Ori van OWC, Bronto Somohardjo van BiZa en Riad Nurmohamed van OW ons te ver voeren. De retorische vraag blijft echter, waarom deze ministers nog niet zelf hebben bedankt of de laan zijn uitgestuurd!

De samenleving had, na de verkiezingen in 2020, van harte gehoopt op een beter, betaalbaar en vooral leefbaar bestaan. Men is echter bekaaid ervan afgekomen en voelt zich thans finaal bedrogen door de machthebbers, die wederom een termijn van 5 jaren vragen, terwijl ze nog aan de macht zijn om het land in goede banen te leiden! De regering had de bevolking ruimschoots hoop gegeven en plechtig beloofd, heel veel goeds te zullen bieden, dan de ellende, corruptie en verspillingen van de afgelopen 10 jaren. Helaas zijn er knollen voor citroenen verkocht.

Elke overheid is verplicht zich volledig, aan de gemeenschap, dienstbaar te maken, waarbij welvaart en welzijn voor elke burger centraal staan. Hoewel dit volledig meet- en zichtbaar moet zijn, blijkt de regering tot dusver een onaanvaardbare en burger onvriendelijke route te volgen.

Het geloof in de Surinaamse politiek en politici is inmiddels dermate afgenomen, mede omdat niet het algemeen belang langer voorop wordt gesteld, maar zowel de persoonlijke als de belangen van partijloyalisten en van families en vrienden, dat de doorsnee Surinamer geen vertrouwen meer heeft in de huidige regering en zich ook al zorgen maakt over mogelijke alternatieven!

Regering, de druk op de ketel is al heel hoog, waardoor u beperkte tijd heeft om zowel het tij als de onhoudbare situatie van het Surinaamse volk te keren!