Nog geen 12 uren na het eten van een tjauwmin begon het: ondraaglijke buikpijn, alsmaar diarree, misselijkheid en braken. Niets bleef op m'n maag, niet eens een slokje water. Na een bezoek aan mijn huisarts drs. A. Mungra van wie ik een injectie kreeg tegen het braken, met het advies de Spoedeisende Hulp te bezoeken als de klachten verergeren. Een bezoek aan de Spoedeisende Hulp was toch noodzakelijk. Daar kreeg ik wederom een spuit tegen het braken. Om half 2 in de ochtend verliet ik de Spoedeisende Hulp hopende dat het nu wel beter zou gaan; niets bleek minder waar. De volgende dag werd ik opgenomen en aan het infuus gelegd, want ik vertoonde reeds tekenen van uitdroging. Dit duurde drie dagen en daarna ging het gelukkig weer wat beter.

Uit de lab-onderzoeken bleek dat ik met de salmonella bacterie besmet was. Met mij ook vijftien anderen die op dezelfde tjauwmin waren getrakteerd. Allen hadden diarree en twee van hen werden eveneens opgenomen in het ziekenhuis. Gelukkig leverde de klacht bij het Bureau Openbare Gezondheidszorg (BOOG) op, dat het restaurant gelijk werd gesloten. Maar is daarmee het probleem opgelost? Vast niet! Hoeveel van dit soort smerige eettenten zijn er niet? Hoe staat het met een structurele aanpak van dit probleem?‎ Men zegt dat de controleurs van het BOG worden omgekocht. Hoe moet het dan verder?

Ik ben geen medicus noch beleidsmedewerker, maar heb wel wat suggesties. Allereerst zouden restaurantexploitanten, net zoals allochtonen die zich in Nederland willen vestigen verplicht zijn tot het volgen van een inburgeringscursus, ook eerst een cursus 'safety in food handling' moeten volgen. Pas na overleg van het behaald erkend diploma zou de aanvraag voor een exploitatievergunning in behandeling moeten worden genomen. Deze cursus moet in een voor de exploitant begrijpelijke taal gegeven worden. Vervolgens zouden alle restauranthouders ertoe moeten worden verplicht om onderhoudscontracten te sluiten met erkende ongediertebestrijdingsbedrijven, die na elke behandeling dit op een kaart dienen bij te houden en te voorzien van hun stempel. Deze kaart evenals de inspectiekaart van het BOG dienen op een duidelijk zichtbare plek in de winkel te worden opgehangen, zodat de klant hier ook inzage in heeft.

In het geval de regels niet worden nageleefd zou de overheid fikse boetes moeten opleggen. Te denken valt in de orde van SRD 5000 tot SRD 15.000. Na overleg van de kwitantie en eventueel genomen hygiëne maatregelen zou de zaak weer mogen worden opengesteld. Ook zou er een soort strafpuntensysteem kunnen worden geïntroduceerd aan de hand van bepaalde normen, waarbij op dezelfde kaart van het BOG die in de winkel hangt, komt te staan hoeveel strafpunten zo een exploitant al heeft 'verdiend'. Daarbij hoort dan als uiteindelijke strafmaatregel bijvoorbeeld definitieve intrekking van de exploitatievergunning/nooit meer hiervoor in aanmerking komen. In het kader van de transparantie lijkt het mij verder ook goed om maatregelen op te leggen waarbij de herkomst van het eten terug te vinden is bijvoorbeeld op de zakken de naam, het adres en het telefoonnummer van het restaurant vermelden. Ik hoop dat mijn suggesties ter harte zullen worden genomen, zodat de overheid meer vat krijgt op deze problematiek.

Anita Schoon

Advertentie