Voetbal is passie. Voetbal is talent. Voetbal is toekomst. Maar waar is de toekomst van het Surinaamse jeugdvoetbal als onze U-17 jongens schitteren door afwezigheid op het huidige CONCACAF U-17 toernooi? Terwijl alle andere landen uit de regio hun jonge talenten laten strijden om een plek op het wereldtoneel, blijft Suriname als enige land achter. Dit roept vragen op. Grote vragen.

Een kans om te groeien, maar geen Surinaamse deelnemers
Het CONCACAF U-17 toernooi is niet zomaar een competitie. Het is een cruciaal platform waar jonge voetballers zich kunnen bewijzen en waar landen hun beste talenten klaarstomen voor een mogelijke WK-deelname. Juist daarom is het schrijnend dat Suriname niet aanwezig is.

Dit is des te opmerkelijker omdat Suriname enkele jaren geleden vol trots een voetbalacademie lanceerde, speciaal gericht op het ontwikkelen van jonge talenten. De academie moest de basis vormen voor een sterk nationaal team, waarbij jongens en meisjes onder begeleiding van ervaren trainers hun droom konden najagen: Suriname vertegenwoordigen op het internationale podium.

Waar gaat het mis?
Begin dit jaar verklaarde de Surinaamse Voetbalbond (SVB) dat er geen geld meer is. Betekent dit dat financiële tekorten de enige reden zijn waarom onze jeugdige talenten deze kans wordt ontnomen? En als er geen geld meer is, waar gaan de FIFA-gelden dan wél naartoe? FIFA stelt jaarlijks aanzienlijke bedragen beschikbaar om de ontwikkeling van voetbal in aangesloten landen te ondersteunen. Maar als deze middelen niet in talentontwikkeling worden geïnvesteerd, dan is de vraag gerechtvaardigd: waar wordt het wél aan besteed?

Een gemiste kans voor de toekomst
Suriname barst van het talent. Jongens en meisjes die dagelijks met passie en toewijding trainen in de hoop hun land op de kaart te zetten. Dat zij nu geen kans krijgen om op het CONCACAF U-17 toernooi hun krachten te meten met leeftijdsgenoten uit de regio, is niet alleen teleurstellend, maar ook zorgwekkend voor de toekomst van Surinaams voetbal.

Moeten we dit zomaar laten gebeuren? Gaan we toestaan dat een gebrek aan transparantie en financiering onze jonge sporters belemmert?

Talentontwikkeling vraagt om continuïteit, planning en vooral investeringen op de juiste plekken. Laten we dit toe, of eisen we antwoorden van de verantwoordelijken?

De toekomst van Surinaams voetbal ligt in de handen van onze jeugd. Maar wie zorgt ervoor dat zij de kansen krijgen die ze verdienen?

J. Parisius-Does

Advertentie