Toen ik opgroeide heb ik nooit het idee gehad om partijpolitiek actief te worden. Politiek was niet bekend in de omgeving waar ik opgroeide. Het was leven en overleven met een duidelijke toekomstvisie om je maatschappelijke positie middels scholing te verbeteren.
 
Met bewondering volgde ik wel enkele politici in DNA van toen, met name: Ruth Wijdenbosch, Arnold Kruisland, Fred Derby, Frank Playfair en Otmar Rogers. Als journalist verbonden aan het dagblad de Ware Tijd groeide mijn aandacht voor de politiek. Mijn aandacht werd meer dan ik me had kunnen indenken.
 
Als actieve journalist kreeg ik vooral inzicht in het vele werk dat er gedaan moest worden om het land en zijn volk vooruit te helpen. Ik bestudeerde stuk voor stuk alle partijprogramma’s van toenmalige politieke partijen en hun statuten. Mijn  bewuste keuze werd de Nationale Partij Suriname (NPS). Bij die politieke partij zou ik mijn bijdrage leveren samen met de toppers van die partij. Mijn missie was niet om op de eerste rij plaats te nemen of een bepaalde functie te willen bekleden, maar om van hen te leren. Inderdaad, ik heb veel geleerd.
 
Politiek is geen toneelopvoering of een show met bekende artiesten. Politici die zich als artiesten gedragen zijn niet eerlijk naar het electoraat en houden het volk bewust achter. Het wil erop lijken dat dergelijke politici de mening zijn toegedaan dat hoe minder men weet des te beter zij een goede beurt maken. De politiek die daarbij bedreven wordt, is er één die doorspekt is met onwaarheden, beloften en grapjes. Er wordt voorts gepredikt dat de massa tevreden is met wat die wil horen en niet de waarheid. En wanneer die politici niet realiseren wat de samenleving is voorgehouden, krijgt het kiezersvolk een afkeer van de politiek.
 
Het adagium van een elite of een arrogante politieke partij, komt wellicht door het feit dat een ieder die zich bij de partij waartoe ik behoor, aansluit als boodschap meekrijgt: 1. Yu no mus' deh wan so'boto (je moet geen leeghoofd blijven) en 2. Je moet de politieke geschiedenis kennen. Lees, leer en ontwikkel jezelf. Is daar iets mis mee? Moeten wij dom blijven en zonder kennis en ervaring achter personen aanlopen en een land willen besturen?
 
Het maken van goed beleid voor land en volk schudt je niet uit de mouwen. Daarvoor is studie vereist. Je moet worden getraind om te kunnen werken in de politieke arena. De wapenfeiten liggen daar. Opo yu ai en zie de waarheid. Ken jouw geschiedenis, want wie het verleden niet kent, zal geen grip krijgen op de toekomst!

Roseline Daan
NPS Hoofdbestuurslid

Advertentie