Enkele jaren terug onderging de Surinaamse basketbalbond een naamsverandering in Surinaamse Basketbal Associatie (SBA). Volgens degenen die aan de basis stonden van deze naamsverandering zou de organisatie weer aansluiting zoeken bij internationale organisaties en zou dat de beoefening van deze sport ten goede komen. In de beginjaren na de naamsverandering leek het inderdaad goed te gaan met deze sport en werd onder andere de aansluiting bij de internationale basketbal federatie (FIBA) geheractiveerd en konden Surinaamse selecties weer deelnemen aan regionale en internationale meetmomenten. Suriname mocht zelfs gastheer zijn van een groot toernooi voor dames en heren onder auspiciën van de FIBA. Ook de nationale heren- en damescompetities kenden een opleving en leek de opzet van de initiatiefnemers geslaagd.

Helaas kwam er de afgelopen jaren een kentering in de groei en ontwikkeling bij deze organisatie. De eens zo levendige competities met interessante matchups, zijn verworden tot zielige vertoningen met slechts enkele verenigingen. Wie ervan uitging dat het aantal deelnemers aan de competitie in de heren hoofdklasse in de vorige jaargang, niet geringer kon zijn heeft zich deerlijk vergist. Deze competitie zijn er zelfs minder deelnemers, waardoor ook dit jaar niet op de traditionele manier zal worden gestreden om het kampioenschap. Hoewel het voor de sporters zelf en ook voor de toeschouwers goed is om desnoods af te wijken van de standaardmanier, is het voor het niveau van de sport niet ideaal.

De kampioen van een land moet een bepaald niveau hebben om Suriname bij internationale meetmomenten op een waardige manier te vertegenwoordigen. Het lijkt misschien wel leuk om verenigingen uit lagere klassen met de hoofdklasse verenigingen te laten strijden om het kampioenschap, maar in feite is het geen optie, omdat de eersteklasse verenigingen niet dezelfde prestatie kunnen leveren als de hoofdklasse verenigingen. Het is dus zaak dat de SBA een structurele oplossing zoekt, zodat het niveau niet omlaag gaat. Lukt het niet om een adequate oplossing te vinden, dan moeten er geen afvaardigingen plaatsvinden naar regionale en of internationale meetmomenten. We moeten verder kijken dan een meetmoment met onze buren en vooral niet te gauw tevreden zijn.

Het is bekend dat enkele van de initiatiefnemers er niet meer bij zijn, maar de huidige bestuurders moeten nagaan waarom er geen animo is onder de leden en naar oplossingsmodellen zoeken om te voorkomen dat de sport doodbloed. Slagen ze er niet in om de lidverenigingen zo ver te krijgen om weer normaal te participeren aan de activiteiten van de SBA, dan moet men bij zichzelf te rade gaan. In het belang van de sport moet men die maatregelen treffen om te geraken tot normalisatie, ook al zou het betekenen dat men een pas op de plaats moet maken of in het ergste geval de handdoek in de ring moet werpen.

Mireille Hoepel