Het was redelijk rustig in politiek Suriname de afgelopen week. Zou iedereen aan het bijkomen zijn van de vorige act, of waren ze afgeleid door de Amerikaanse presidentsverkiezingen? Terwijl Trump en Harris elkaar bestookten, leken onze politici een adempauze te nemen. Maar vergist u niet, achter de schermen gaat de tragikomedie gewoon door.

De Pertjajah Luhur (PL) heeft maar liefst 28 kandidaten voorgedragen voor de vacante ministerspost. Blijkbaar heeft de partij een overschot aan talentvolle mensen met titels. Of is het meer een loterij waarbij de winnaar de sleutel van het ministerie krijgt?

Bronto Somohardjo, voormalig minister, heeft zijn zwaard getrokken tegen het onrecht en de "shaitan" (satan). Zonder namen te noemen - want we willen natuurlijk niet dat ‘iemand’ gaat klagen bij president Santokhi - heeft hij aangegeven altijd te zullen vechten tegen het kwaad. Het lijkt wel een script uit een film met een middeleeuws thema.

Vicepresident Brunswijk beweert dat de coalitie niet in crisis verkeert. Volgens hem heeft de ABOP het recht om de ministerspost in te vullen. Rechten en plichten worden in de politiek wel vaker door elkaar gehaald. Hij laat de geruchten over zijn mogelijke presidentskandidatuur over aan de Almachtige. Misschien moet hij eens bellen met Bronto voor spiritueel advies.

Ronny Asabina van de BEP merkt op dat de strijd draait om de SRD 800 miljoen bestemd voor de verkiezingen. Een aardig zakcentje waar je leuke dingen mee kunt doen, toch? Terwijl het volk worstelt met stijgende prijzen, zijn onze politici druk bezig met het verdelen van de taart.

Minister Nurmohamed van Openbare Werken heeft besloten dat de vuilophaal vóór december wordt afgestoten. De burger mag voortaan zelf betalen voor het ophalen van afval. Het is een creatieve manier om de staatskas te ontlasten, maar of de gemiddelde Surinamer daar blij mee is? Misschien kunnen we straks onze vuilniszakken aanbieden bij Binnenlandse Zaken; daar zijn toch genoeg kandidaten die iets willen doen.

Terwijl het in eigen land rommelt, is president Santokhi druk bezig met zijn buitenlandse agenda. Hij vertrekt via Nederland naar Azerbeidzjan voor de COP29-klimaatconferentie. Bewonderenswaardig hoe onze president zich inzet voor het klimaat, maar we vragen ons af of hij niet stiekem solliciteert voor een internationale functie. Misschien zijn we in Suriname gewoon blij met een president die de wereld rondreist en ons land op de kaart zet.

En zou het niet tijd worden dat de Surinaamse overheid een eigen vliegtuig aanschaft, à la Air Force One? Met al die reizen is het misschien efficiënter en prestigieuzer. Bovendien kan het dienen als mobiel kantoor, zodat er tijdens de vluchten vergaderd kan worden over wie de volgende minister van Binnenlandse Zaken wordt.

Terug op eigen bodem heeft de regering besloten om staatsbedrijven te privatiseren, waaronder SAIL. Minister Sewdien verzekert dat er geen ontslagen zullen vallen en dat de belangen van de medewerkers centraal staan. Het klinkt bijna te mooi om waar te zijn. Misschien kunnen de medewerkers straks aan de slag bij de vuilophaal; daar is immers een gat gevallen.

Tot slot heeft De Nationale Assemblee de nieuwe Aanbestedingswet aangenomen, met als doel meer transparantie bij openbare aanbestedingen. Initiatiefnemer Asis Gajadien stelt dat corruptie hiermee wordt uitgebannen. Het is een nobel streven, maar of een wet voldoende is om diepgewortelde praktijken te veranderen? Misschien kan de wet ook toegepast worden op de politiek zelf, zodat we via openbare aanbesteding onze ministers kunnen kiezen. Dat zou pas transparant zijn!

Tot de volgende akte.