Intussen is bekend geworden dat Venezuela tienduizenden, sommigen zeggen tot wel honderdduizend militairen langs de grens moet hebben gestationeerd, en tientallen amfibievoertuigen op de grensrivier heeft. Guyana zelf heeft ook zoveel mogelijk de bestaande grensposten met militair versterk. Het door Venezuela geplande referendum waarin de eigen bevolking mag zeggen of ze vinden dat het Essequibogebied wel of niet tot Venezuela behoort is gepland voor 3 december.

Guyana heeft er in eerste instantie voor gekozen om naar het International Court of Justice (ICJ) te stappen om te eisen dat dit referendum wordt stopgezet. Men verwacht namelijk dat Venezuela bij een positieve uitkomst het gebied militair zal bezetten en het bestuur volledig zal overnemen. Dit zou vergemakkelijkt worden door de 40.000 Venezolaanse vluchtelingen die er volgens de Guyanese media in dat gebied zitten. 

Venezuela heeft al een eigen naam voor de regio, namelijk Guyana Essequiba, en de toekomstige hoofdplaats, Ana Regina, aangegeven. Ook staat Venezuela gereed om na 3 december het staatsburgerschap te verstrekken aan bewoners van het gebied en bijbehorende identiteitskaarten. In reactie op de Guyanese eis heeft de Venezolaanse Vice President Delcy Rodriguez het ICJ medegedeeld dat het referendum van 3 december gewoon doorgaat.

De kans dat Guyana een goed deel van haar oliegelden aan wapens zou besteden is iets waar de PALU ook al voor waarschuwde in het vorige artikel over dit onderwerp. Dat lijkt nu werkelijkheid te worden. Volgens bekomen informatie heeft Guyana ongeveer US$ 1 miljard vrijgemaakt voor de aankoop van wapens. Over een tweede pakket dat veel hoger ligt moet nog worden besloten.

Wat Guyana met deze wapens kan doen tegenover Venezuela is nog maar de vraag, afgezien van een zinloos bloedvergieten. Maar dat het met deze wapens in de hand een ander soort buur wordt voor Suriname, dat staat wel als een paal boven water. Als we de toon van onze buren kennen zonder deze enorme bewapening, dan kunnen we ons misschien ook een idee vormen over hoe die toon na dit alles zal worden, ongeacht de uitkomst van het conflict met Venezuela. In het verleden heeft de huidige vicepresident Jagdew een brug van Guyana naar Venezuela een 'Trojaans paard' genoemd, een bom in cadeauverpakking dus. Datzelfde kan eigenlijk gezegd worden over de brug tussen Suriname en Guyana. De risico’s dat wij het Tigri-gebied en een deel van de Corantijn kwijt raken lijken met de bouw van de brug met de dag groter te worden, vooral met de halfzachte houding van onze President richting Guyana.