InSight Crime en American University's Center for Latin American & Latino Studies (CLALS) publiceren een serie artikelen waarin gekeken wordt naar een scala aan illegale praktijken, malafide actoren en juridische mazen in de wet die de illegale visserij in Latijns-Amerika en het Caribisch gebied voeden. Het eerste deel, 'Plundered Oceans: IUU Fishing in Central American and Caribbean Waters', gaat over de uitdagingen op het gebied van wetshandhaving in relatie tot illegale, ongemelde en ongereglementeerde visserij (Illegal, Unreported and Unregulated fishing - IUU) in Jamaica, Guyana en Suriname.  

Een Surinaamse visboer in Nieuw Nickerie zegt dat hij SRD 250.000 (zo'n US$ 12.000) per jaar betaalt voor zijn verwerkingsbedrijf en vloot. De verkoper erkent dat hij zijn vergunning illegaal aan Guyanese boten heeft overgedragen en zegt dat dit de enige manier is om de kosten terug te verdienen. "Ik heb een vergunning, jij hebt een boot. Ik zeg: 'neem de vergunning, gebruik de boot, breng me de vis'", zei de verkoper, wiens naam niet wordt vermeld vanwege zijn opmerkingen over illegale handelingen, waaronder smokkel.

De praktijk heeft echter een zwarte markt voor visvergunningen gecreëerd. Vissers uit Guyana werken vaak onder de licenties en huren ze voor een paar duizend dollar van booteigenaren.

Suriname heeft strikte wetten op visvergunningen, waaronder een die zegt dat vergunningen alleen mogen worden afgegeven aan Surinaamse schepen en dat ze niet overdraagbaar zijn. In 2020 heeft het ministerie van Landbouw, Veeteelt en Visserij iets meer dan 930 ambachtelijke visvergunningen afgegeven. Door de handel in vergunningen vissen echter veel meer boten in de Surinaamse wateren.

Vergunningen worden gemakkelijk gedupliceerd, zegt Satish Kodai, voorzitter van de Surinaamse Nationale Visserijorganisatie. Hij schatte dat voor elke 100 vergunningen die aan Guyanese vissers worden verhuurd, drie- tot vierhonderd boten onder hen werken. Hij zei dat Guyanese vissers die illegaal vergunningen huren, deze ook dupliceren om aan hun landgenoten te verkopen. "Zelfs een booteigenaar weet niet hoe vaak hun vergunningen worden gekopieerd", vertelde Kodai aan InSight Crime.

Vissmokkel naar Guyana
De ambachtelijke vissers van Suriname kunnen twee soorten vergunningen aanvragen. Met een binnenvaartvergunning mag er gevist worden in rivieren, inclusief de monding, en ondiepe kustwateren. Een Surinaamse Kustvergunning (SK-vergunning) staat het vissen in offshore-zones in wateren tot 16,5 meter diep, toe. In 2020 ontving de binnenvloot zo'n 470 vergunningen en de kustvloot 450, volgens het laatste visserijbeheersplan.

Boten met SK-vergunningen zijn doorgaans grote houten vaartuigen die tot drie weken op zee kunnen blijven om op tonijn, botervis, Aziatische zeebaars en andere grote vissoorten te vissen. De waardevollere SK-licenties worden meestal verhuurd aan Guyanese boten. Guyana-nieuwsorganisaties hebben gemeld dat vissers tot US$ 4.000 betalen voor een vergunning. Deze boten brengen hun vangst ook illegaal in Guyana.

Dew Jaddoe, de chief executive officer van een visverwerkingsbedrijf in Nickerie en een voormalig LVV-directeur, zei dat het algemeen bekend is, ook bij het ministerie, "dat SK-boten vis smokkelen." Volgens het visserijplan brengt ongeveer een kwart van de boten met een SK-vergunning, hun vangst in Guyana.

"De SK-boten moeten worden gecontroleerd", vertelde Jaddoe aan InSight Crime.
Maar de middelen voor maritieme patrouilles zijn beperkt. "Als we genoeg benzine hebben, proberen we minstens twee keer per maand te patrouilleren", zegt Radjoe Bhola, directeur van de Surinaamse Kustwacht, tegen InSight Crime. "Bijna bij elke patrouille brengen we een of twee illegale boten binnen, soms zes of zeven", vertelt Bhola. "We komen Guyanese en Venezolaanse illegale vissersboten tegen, maar de meeste overtredingen zijn eigenlijk Surinamers die zonder vergunning gaan vissen."

Autoriteiten hebben moeite om Guyanese vissers te vangen met illegale vergunningen, omdat de meesten die voor Surinaamse booteigenaren werken Guyanezen zijn, zei Mohamedsafiek Gowrie, de voorzitter van de Commissie Landbouw, Veeteelt en Visserij van de Nationale Assemblee. "De Guyanees die in het water aan het vissen is, geeft niet eerlijk aan de politie aan: 'Ik heb een enorm bedrag betaald voor deze vergunning'", vertelde Gowrie aan InSight Crime.

In augustus 2021 leken de Guyanese president Irfaan Ali en president Chan Santokhi tot een akkoord te komen voor Suriname om 150 vergunningen te verlenen aan Guyanese vissers. Een deel van de reden voor de overeenkomst was om ervoor te zorgen dat vissers uit Guyana geen licenties hoefden te huren. Maar de beslissing kreeg later terugslag van de Surinaamse visserij-industrie.

De vraag over de vergunningen is nog steeds niet opgelost. In april vertelde Guyana's vicepresident Bharrat Jagdeo vissers in de Boven-Corantijn, die grenst aan Suriname, dat "sommige mensen hiervan profiteren" en dat "ze zeer terughoudend zijn om het probleem op te lossen".

Pamashwar Jainarine, voorzitter van de Upper Corentyne Fishermen's Co-operative Society, zei dat zijn vissers gewoonlijk tussen de US$ 3.000 en US$ 4.000 betalen om onder de originele licenties te werken. Gekopieerde licenties kosten de helft minder, maar de Guyanese vissers nemen het 'risico om met de kopie te werken', zei hij, eraan toevoegend dat ze 'er zelfs om smeken'. Zijn vissers, zei hij, hadden niet om extra vergunningen gevraagd, maar de overdracht van ongeveer 50 vergunningen van mensen die volgens hem meerdere vergunningen op de zwarte markt leasen. "Deze tussenpersonen zijn erg machtig, ze verdienen veel geld met deze licenties," zei Jainarine.

Contrabande Corantijnrivier
De mond van de Corantijnrivier is rommelig en druk met vissersboten. Een eenzame kleine speedboot is alles wat majoor Wim Daal, commandant van de westelijke regio van het Nationaal Leger, heeft voor patrouilles. In Nickerie, die grenst aan de Atlantische Oceaan en de Corantijnrivier, ontbreekt zelfs een kustwachtstation. "Suriname heeft een strikt visserijbeleid, maar we hebben niet de middelen om de wet toe te passen", zegt Daal tegen InSight Crime.

Langs de Corantijn vindt een levendige smokkelhandel plaats. Illegaal goud wordt naar Suriname gesmokkeld. Kleding, elektronica, alcohol, kippen en brandstof worden allemaal naar Guyana verplaatst.

Een bedrijfseigenaar aan de oevers van de Nickerierivier die uit angst voor represailles om anonimiteit vroeg, toonde een filmpje op zijn mobiel van een groep Guyanese vissers die snel een pick-up strippen. Dashboard, stoelen, deur, motor, stuur en uitlaat verdwijnen in de buik van een vissersboot die aangemeerd ligt bij een steiger. 'Je zou denken dat ze zoiets 's nachts zouden doen, stilletjes. Dit was midden op de dag. Blijkbaar hebben ze niets te vrezen", vertelde hij aan InSight Crime.

De zakenman heeft bewijs geleverd van illegale visserij en smokkel aan lokale functionarissen en nationale instanties, maar stuitte op een muur van stilte. InSight Crime nam meerdere keren contact op met het ministerie van Landbouw, Veeteelt en Visserij om illegale vergunningen en smokkel te bespreken, maar kreeg geen antwoord.

Advertentie