starnieuws

Leiderschap in Suriname

09 May 2021, 22:48
Het is vaker gezegd, in Suriname missen we echte leiders die het land kunnen besturen. Mensen die voldoende ervaring hebben opgebouwd als bestuurder of die getalenteerd zijn om een land te besturen. In onze zoektocht naar de juiste leiders maken we vaak verkeerde keuzes.

De dekolonisatie van Afrika bracht veel leiders voort die zich opwierpen als revolutionair alternatief voor de Europese overheersing, maar meestal eindigde het in autoritair en zelfs destructief leiderschap. Als we kijken naar onze geschiedenis zien we deze destructieve uitspattingen in bijvoorbeeld de jaren na de coup van 1980. Ik vergelijk Suriname met Afrikaanse landen vanwege de overeenkomsten. Landen in Afrika hebben net als Suriname een periode van kolonisatie gekend. Een periode waarbij de leiding van het land in handen was van een Europees land. Er was in Afrika eerst sprake van prekoloniaal leiderschap. In de periode vóór kolonisatie hadden Afrikaanse ‘stammen’ een krachtige, autoritaire leider. Hij was een soort koning. Het leiderschap is omringd door rituelen en de macht van de leider is absoluut. Ik bespeur bij bepaalde partijen in Suriname dit soort leiderschap.

Als we kijken naar een andere ex-kolonie, de Verenigde Staten van Amerika, dan zien we dat het dekolonisatieproces ten goede heeft gewerkt, doordat er leiders opstonden die geloofden in land. Totaal andere type leiders dan die in Afrika. Het waren ook meerdere leiders en niet één autoritaire leider. Leiders die niet alleen hun eigen belangen voorop stelden, maar ook die van mensen die na hun zouden komen. Deze leiders worden in Amerika de 'founding fathers' genoemd. Mensen die een bredere visie hadden en die ook revolutionaire ideeën hadden over de ontwikkeling van Amerika. Deze leiders hebben een fundament gelegd en de huidige leiders van Amerika bouwen daarop voort.

We hebben geleerd dat tien jaar NDP regering geen ontwikkeling heeft gebracht. Integendeel, het heeft gezorgd voor corruptie, gevangenis voor de Centrale Bank president en een minister van Financiën die spoorloos is. Als deze twee voor de economie zo belangrijke functionarissen in problemen zijn gekomen, dan kunnen we concluderen dat Suriname een serieus leiderschapsprobleem heeft. Deze leiders hebben het volk in de steek gelaten.

De vraag is: hoe komt het dat het zo vaak mis gaat met leiders op belangrijke posities in Suriname? Mensen die de gelegenheid krijgen om een fundament te leggen voor generaties. Juist die mensen laten het volk in de steek. Ik vind dit een van de mysteries van arme landen, constant slechte leiders.

Een deel van het probleem ligt bij het volk zelf. Er worden verkeerde leiders gekozen. Misschien is dat het meest trieste aan het leiderschapsprobleem. Surinamers blijven maar kiezen voor mensen die geen idee hebben hoe ze het land kunnen ontwikkelen. Leiders die tijdens de verkiezingen met grote paarse, oranje of gele vlaggen zwaaien. We kiezen leiders langs etnische lijnen en kijken niet naar hun kwaliteiten. Deze leiders kunnen makkelijk zingen op een podium of geld vanuit een helikopter strooien, maar hebben geen idee wat er nodig is om het land te ontwikkelen. Surinamers moeten wakker worden en beter gaan kiezen. Anders blijven we steeds terugkeren in dezelfde problemen.

Wanneer krijgen we in Suriname leiders die een fundament kunnen of durven te leggen voor toekomstige leiders? Leiders die niet alleen op een stoel gaan zitten voor eigen of familie belangen. Surinamers moeten af van de slechte leiders. Suriname moet af van de zogenaamde sterke of etnische leider. Meestal doen ze zich voor als 'alleskunner', iemand die de koers zomaar naar beneden kan laten zaken (denk aan de Afrikaanse 'alleskunner' stamhoofd), iemand die in z’n eentje economische ontwikkeling kan brengen. Het probleem is dat die leider niet bestaat. Denk aan Amerika met de founding fathers. Het zijn dus altijd meerdere leiders met meerdere inzichten die ontwikkeling brengen.

Kijk naar president Santokhi, hij zei wo set' en! Wat gaat hij regelen? Niemand heeft hem vóór de verkiezingen gevraagd san a man o seti. De Surinamers denken dat als Santokhi dat zegt dan stemmen we op hem en het is binnen 100 dagen opgelost. Wel nu, een economie die 10 jaren lang slecht presteert, ga je niet zomaar regelen. Die stelling is daarom misleidend.

Surinamers zoeken simpele oplossingen voor moeilijke problemen. Het is een leerproces voor ons als natie, maar de tijd gaat nu dringen. We moeten leren om betere leiders te kiezen en niet één leider. Niemand moet met een simpele paarse, oranje of gele trui jou voor de gek houden. Zij moeten een gebalanceerd programma presenteren. Ze moeten ook een gedegen opleiding hebben (harde eis). Laten ze met oplossingen komen. Beoordeel deze oplossingen, laat hun oplossingen toetsen door mensen die er verstand van hebben en maak dan een keuze. Suriname heeft in 2025 de eerstvolgende kans om dit te doen!

John Misidjan Msc

Advertentie