starnieuws

Column: Herinrichting competities

17 Sep 2020, 00:59

Kaart van Suriname
Foto: pinterest.com
Suriname heeft een sportminnende bevolking, er worden heel veel takken van sport beoefend. Naar mijn gevoel zelfs teveel voor zo een kleine bevolking. De meest bekende sport is voetbal. In elk district is er wel een voetbalveld te vinden waar er georganiseerd of vrijblijvend gevoetbald kan worden. Voetbal is dus de bekendste tak van sport in ons land. Desalniettemin zijn er de afgelopen decennia geen noemenswaardige prestaties geleverd op voetbalgebied. Erger nog, Suriname heeft zich nog nooit geplaatst voor het grootste voetbalevenement ter wereld: het wereldkampioenschap voetbal. Er wordt zoveel gestopt in de voetballerij, maar het rendement is tot nu toe erg laag gebleken. Er moet onderzocht worden waar dat aan zou kunnen liggen.

Het ligt zeker niet aan een gebrek aan talent, want door de tijden heen hebben we in elke selectie een paar uitschieters gehad. Aan de begeleiding zal het ook niet liggen, want er zijn hoog opgeleide coaches geweest die ook geen noemenswaardige resultaten hebben geboekt. Dan zal het wel aan de aanpak liggen, mogelijk moet de aanpak veranderen.

Er worden voorbereidingen getroffen om spelers met Surinaamse roots die in professionele competities actief zijn in te zetten, zodat Natio een plaats in de eindronde van Qatar kan bemachtigen. Op zich vind ik het een goede stap, want de meeste landen maken gebruik van deze mogelijkheid en hebben hierdoor betere resultaten geboekt. Echter is deze methode niet duurzaam, gezien de jongere spelers van Surinaamse komaf neigen naar Oranje en de oudere spelers straks niet meer mee kunnen. De aanpak moet aan de basis veranderd worden. Elk district moet een jeugdcompetitie hebben, met de mogelijkheid voor de jeugd om door te stromen naar de seniorencompetitie, zodat er een constante aanwas (kweekvijver) is voor Natio.

De huidige gang van zaken is dat particuliere voetballiefhebbers verenigingen oprichten en proberen er naar eigen vermogen een succesvolle club van te maken. Echter zien we dat de oprichter het niet alleen kan, omdat het kostenplaatje behoorlijk oploopt en hij met lede ogen moet toezien hoe spelers worden weggekocht door clubeigenaren in hogere klassen, die meer te besteden hebben. Hoe anders zou het zijn als de structuur van de competitie om het landskampioenschap zou veranderen! Nu zien we dat de meeste clubs die in de eerste Divisie uitkomen, hun zetel in Paramaribo hebben. Sommige districten zijn helemaal niet vertegenwoordigd in de hoogste divisie, waardoor er geen betrokkenheid is van de gemeenschap uit die regio's. Er is wat voor te zeggen om het aantal deelnemers in de hoogste competitie te verhogen met twee vaste plekken voor elk district. De plaatselijke voetballers zullen hun uiterste best doen om de naam van hun district hoog te houden en de districtsbewoners zullen zich betrokken voelen om hun spelers aan te vuren. Het probleem van lege stadions zal dan tot het verleden gaan behoren. Ook zullen de bedrijven die in dat district opereren, eerder geneigd zijn om een club te sponsoren. De districten kunnen zelfvoorzienende activiteiten ontplooien en ook bijdragen om de kosten van de districtsvertegenwoordigers te drukken, waardoor profvoetbal haalbaar wordt.

De hierboven geschetste uiteenzetting geldt niet alleen voor voetbal, maar kan bij elke tak van sport toegepast worden.


Mireille Hoepel

Advertentie