Zijn exportbedrijf is het enige dat ISO 22000 gecertificeerd is en in vergevorderde stadium is om de Global Gap-certificering af te ronden. Voor Suriname is het een enorme klap, zegt Gopal aan Starnieuws. "En niemand denkt aan de gevolgen. Er zal een overschot worden gedumpt op de lokale markt." Hij wijst erop dat landbouwers zware investeringen hebben gepleegd om te voldoen aan de eisen die de Europese Unie stelt. Hij heeft het voordeel gehad dat hij al ver in het proces is van Global Gap, waardoor bij de EU audit in oktober zijn bedrijf er ook glansrijk doorkwam.

Maar dat is voor Gopal geen euforie, omdat de regels geen onderscheid maken in bedrijven of leveranciers, het gaat om sopropo uit Suriname en niet om sopropo van Gopex, verduidelijkt hij. Er is met veel geen rekening gehouden. Hij heeft een zwaar hoofd of de instanties gereed zijn voor de gevolgen van de strengere EU-regels. Zo zijn er vijf of zes inspecteurs van het ministerie van Landbouw, Veeteelt en Visserij die de controle doen, dat is zo wat 1 inspecteur per exporteur. "Wat als er nu meer spelers op de markt komen?"

Nu moeten verse groenten en fruit voorzien zijn van een fytosanitair certificaat als deze naar Nederland worden gestuurd. Dus ook groenten en fruit die in postzendingen worden aangeboden bij de verschillende verzendbureaus zijn onderhevig aan de nieuwe EU-regels. Ook planten en zaden vallen binnen de regels en moeten voorzien zijn van een fytosanitair certificaat van het ministerie van LVV. Ook zullen passagiers die deze producten meenemen op hun reis naar Nederland en andere EU-landen hierop worden gecontroleerd. Er is een certificaat nodig voor onder andere sopropo, manja, citrus, pommerak, sapotille, sterappel en andere fruitsoorten waarvan bekend is dat zij fruitvliegen kunnen bevatten.

Gopal maakt zich zorgen om de toeloop die er nu zal ontstaan voor het bemachtigen van een fytosanitair certificaat. Nu al zijn er problemen en zijn er geen LVV-inspecteurs aanwezig op de luchthaven voor de zendingen van de landbouwexporteurs. De exporteurs moeten zelf hun certificaat ophalen om ermee naar de luchthaven te gaan. Gopal vraagt zich af of het niet zo moet zijn dat de LVV-inspecteurs of deskundigen op het gebied van de certificering zich op de luchthaven moeten bevinden waar de producten worden klaargemaakt voor verzending. "Je kunt niet op afstand een certificaat verstrekken," zegt de ondernemer. Op weg tussen certificaat en de luchthaven kan er heel wat mis gaan, legt Gopal uit. Voor een certificaat moet voor elk aangeboden product zo'n SRD 30 per colli worden betaald. Dus ook voor de postzenders en passagiers is er nu meer loperij, onkosten en vooral onduidelijkheid.