Biharie vindt dat De Nationale Assemblee geen toestemming aan de regering mocht geven voor het aangaan van de beëindigingsovereenkomsten met Suralco/Alcoa. De toestemming mocht niet worden gegeven omdat Suralco/Alcoa tegenover de Staat Suriname contractbreuk pleegt. Hij stelt dat de handelingen van het parlement als een ‘koloniale daad’ kan worden aangemerkt.

Zo stelt Biharie dat het onbegrijpelijk is dat Suralco/Alcoa een schadevergoeding van 29 miljoen US-dollars aan de Nederlandse onderneming, Boskalis International B.V., heeft betaald vanwege de vroegtijdige beëindiging van de mijnbouwoverkomst die bestond tussen Suralco/Alcoa en Boskalis maar dat de regering en de Nationale Assemblee ingeval van de ontbinding van de Brokopondo Overeenkomst geen schadevergoeding van Suralco/Alcoa heeft gevorderd. Het is een standaardregel dat een contractspartij bij onrechtmatige contractbreuk, gegeven de aard van de overeenkomst, gehouden is tot schadeloosstelling van de benadeelde partij.

Stichting CPAS vindt dat de vroegtijdige beëindiging van de Brokopondo Overeenkomst door Suralco/Alcoa volgens het recht door de Surinaamse rechter als onrechtmatig zal worden vastgesteld. Het betekent dat Suralco/Alcoa tegenover de Staat Suriname is gehouden tot schadeloosstelling voor de misgelopen inkomsten: ‘Stichting CPAS zal namens de burgers van Suriname een schadevergoeding van minimaal 2 miljard US-dollars van Alcoa Corporation vorderen’.

Opvallend is dat de Minister van Natuurlijke Hulpbronnen, de heer S. Akiemboto, tot op heden geen enkele mededelingen doet over de voortgang van de nadere onderhandelingen met Alcoa gevoerd. De DNA had bij de verleende toestemmingen bepaald dat enkele wijzigingen in de conceptovereenkomsten moesten worden opgenomen. Per heden staat de relatie tussen de staat Suriname en Suralco/Alcoa nog niet vast.

Stichting CPAS is ook van oordeel dat uit de geconstateerde onrechtmatige gedragingen ‘blijkt dat de regering en de leden van de Commissie Sardjoe-Waaldijk buiksprekers zijn van Alcoa’. Uit een verzoekschrift gericht aan De Nationale Assemblee blijkt dat het verwijt is gemaakt dat er geen sprake is van een adequaat onderzoek alvorens de overeenkomsten aan te gaan. Het is een standaardregel dat wanneer partijen een overeenkomst aangaan beide partijen een onderzoeksplicht en een informatieplicht in acht moet nemen. Biharie stelt dat zowel de regering als ook De Nationale Assemblee in deze hun verplichtingen hebben verzaakt met als gevolg een ernstige benadeling van de burgers van Suriname. Zo stelt Biharie dat het onbegrijpelijk is dat ondanks de overname van de Waterkrachtcentrale per 1 januari 2020, volgens de begroting voor het jaar 2020, blijkt dat de regering een subsidie van 950 miljoen Surinaamse dollar aan EBS N.V. moet geven. ‘Dan heb je duidelijk geen goed onderzoek gedaan’ stelt Biharie.

Biharie verwijt de regering en De Nationale Assemblee dat ze hun zorgplicht niet in acht nemen en daardoor ontstaat er op dat moment misbruik van bevoegdheden. Omdat de regering en DNA dat doen, dan moest Alcoa weten en het besef hebben dat het bij het toch aangaan van de overeenkomsten zich schuldig maakt aan misbruik van omstandigheden. Wanneer dergelijke omstandigheden zich voordoen dan is sprake van een wilsgebrek bij de totstandkoming van de overeenkomsten en dat maakt ze volgens het recht vernietigbaar, aldus Biharie.