Wie kent de Waterkant niet? Vanaf de platte brug met zijn rijke geschiedenis, de wandelpromenade, het welbekende grand café Broki, en de vele eettentjes met lekkere hapjes. Genieten van een koude 'dyogo' of een gemberbier. Of als het te warm is lekker in de schaduw van één van de amandelbomen. De Waterkant is óók de plek om na een dagje hard werken even met je vrienden uit te waaien. Óf met je 'scharrel' van de dag te flirten aan de Suriname rivier. Aan de Waterkant kan het allemaal. In dit stuk wil ik het echter over een andere Waterkant hebben.

Waterkant is ook de toepasselijke naam van de oudste sociëteit en nu netwerk organisatie van en voor met name hoger opgeleide mensen uit de Surinaamse diaspora in Nederland. Maandelijks een lezing over een inhoudelijk thema en netwerkevents behoren tot de vaste activiteiten van deze sociëteit. Een jaarlijks terugkerend evenement van sociëteit Waterkant is een boottocht van Utrecht naar Amsterdam en terug met het luxe partyschip River Dream.

Vorig jaar vierde deze sociëteit haar dertig jarig bestaan met tal van activiteiten. Ik kreeg van een ex-bestuurslid een ticket om mee te gaan met de boottocht. Tot enkele jaren terug was het niet gangbaar dat men zomaar lid kon worden van deze sociëteit; een aspirant-lid moest voorgedragen worden. Maar tijden veranderen want nu is ook OSM (ons soort mensen) welkom. Ik maakte gebruik van het aangeboden kaartje om mee te varen op de River Dream. Na persoonlijk begroet te zijn door de voorzitter, ging ik aan boord. De sfeer was hartelijk en relaxed op die zonnige zomerdag.

Zien en gezien worden
Wat mij op het eerste gezicht bij het aan boord gaan opviel, was dat de jonge studenten uit de beginjaren van de sociëteit nu vér in de 60 waren en er behoorlijk 'grijs' - sommigen zelfs kaal - bij rondliepen. De dj verwelkomde de gasten met muziek van Michael Jackson - het gaat er ten slotte om iets van de sfeer en het gevoel van toen te beleven. De 'moves' van de mensen op de dansvloer waren ritmisch, maar je zag duidelijk dat met de leeftijd er minder souplesse in het lichaam zat. Ach, we zijn ook een dagje ouder, toch!

De rijkelijk aanwezige dames zagen er stuk voor stuk zeer verzorgd uit. De één nog meer 'opgepoetst' dan de ander. De jonge dames van toen zijn nu moeder of zelfs grootmoeder. Ik sluit niet uit dat menige van de dames nu veel meer tijd doorbrengen op de fitnessclub al dan niet onder begeleiding van een personal coach. Of het ene dieet na het andere uitproberen om het ouder wordende lijf nog een beetje in vorm te houden. Een beetje uit mijn ooghoeken kijkend, leken sommige gezichten van de dames wel heel erg 'strakgetrokken'. De markt van botoxbehandelingen en andere cosmetische correcties heeft een nieuwe clientèle ontdekt in de diasporagemeenschap.

Een wandeling over de dansvloer naar het zonnedek leidt al snel tot reacties als "hee, leuk; lang niet gezien" of "je bent toch de broer van die … en die …". De vaartocht naar Amsterdam heeft het karakter van een jaarlijks reünie van bekende en onbekende mensen; men wil 'zien of gezien worden'.

Omdat het een mooie zonnige dag was, besloten wij met een vriendengroep met een schaafijs en biertje in de hand het zonnedek op te zoeken. Zo af en toe varen groepjes Hollanders met hun bootjes langs die dan op de salsa en kaseko nummers iets van een dansbeweging proberen na te doen. Met onze 'tori's' over vroeger vergeet je even de alledaagse hectiek waarin we normaliter vertoeven. Je laat de muziek benedendeks voor wat het is, en geniet van de stilte op het zonnedek. Het deinende water en de stilte doen me even denken aan de oversteek van Alkmaar naar Kronenburg uit mijn jonge jaren. Met de ondergaande zon naderen we weer onze opstappunt wat tevens het einddoel is van de jaarlijkse vaartocht. Plots sta je met beide benen weer in de drukte van Utrecht.

Dit ritueel wordt jaarlijks herhaald. Op zondag 26 augustus 2018 is wederom de jaarlijkse boottocht van Sociëteit de Waterkant. Ik houd ervan om nieuwe ervaringen op te doen; het was ook leuke ervaring een keer bij dit evenement van sociëteit Waterkant te zijn. Maar toch kies ik voortaan maar gewoon voor De Waterkant.

Stanley Ramkhelawan
Hij schrijft over de Surinaamse diaspora in Nederland

Advertentie