Mijn dank is groot aan degenen die het nodig hebben geacht om te reageren op mijn artikel, waarbij men bitter weinig inhoudelijk is ingegaan op dat stuk en veel meer persoonlijk op mij. Degenen die mij kennen, weten dat personen bespreken niet mijn karakter is, nog minder mijn niveau.
Dat stuk diende meer ter uitleg, dat bij de uitvoering er degelijk rekening is gehouden met de Wet op de Staatsschuld. Vandaar de tijdige wijzigingen die goedgekeurd en machtigingen die verleend zijn, rekeninghoudend met de economische situatie en de mogelijkheid geboden door de wet zelf. Ook wij van DNA volgen de ontwikkeling van de Staatsschuld nauwlettend.

Oom Toni zou ten aanzien van de reacties zeggen “Asaw grati fadon, a grabu kerki stonfutu hori”. Wie in nood verkeert, zal zelfs proberen om zaken die hem/haar niet uit zijn/haar benarde positie zou kunnen redden, als hulpmiddel aan te grijpen. Vandaar dat velen het persoonlijk hebben ervaren. Helaas is dat wel te begrijpen wanneer men niet in staat is het volk te overtuigen en maatjes één voor één om diverse redenen de gelederen verlaten of in een ander geval wanneer belangen via ministeries niet worden behartigd.

Het is een gegeven dat de minister van Financiën en de administrateur-generaal van het Bureau Staatsschuld op diverse momenten zijn beschuldigd. Dit gebeurt structureel. Ik heb er absoluut geen moeite mee dat wanneer mensen vermoeden hebben dat een wet is overtreden er een strafklacht wordt ingediend. Dat is een goed recht van elke burger. Waarmee ik wel moeite heb, is dat het ministerie van Financiën en Bureau voor de Staatsschuld beschuldigd worden van samenspanning. Het als Surinamer toelaten, dat mensen met andere nationaliteiten ondersteund door allerlei vreemde figuren, het imago van een monetaire autoriteit en van een gerespecteerde Bureau/Instituut te grabbel gooien, is voor mij onacceptabel.

Hoe belachelijk moet het niet geweest zijn, toen onder leiding van een zogenaamde 'politieke leider van de oppositie' en 9 andere leden van DNA op 16 december 2016, uit volle overtuiging dat de Wet op de Staatsschuld was overtreden, een strafklacht was ingediend bij de procureur-generaal, en men van een koude kermis thuiskwam. Het antwoord van de procureur-generaal verwerkt in de brief van 18 januari 2017 was overduidelijk, en vooral het stukje waar hij in zijn antwoord aangeeft “Vooralsnog is niet gebleken dat met het aangaan van de vorenbedoelde leningen in strijd is gehandeld met de bepaling van de Wet op de Staatsschuld”. In de verste verte werd er noch door die 'politieke leider' noch door de 9 andere DNA-leden over het resultaat gesproken. Het moest best wel beschamend zijn geweest. Een keiharde klap in het gezicht. Maar uit politieke sluwheid is men nooit gestopt om anderen aan te zetten om die beschuldigingen aan het adres van de minister en de administrateur-generaal te blijven uiten. Dit om het volk te blijven opjutten. Het stuk door mij geschreven was dus slechts als een aanwijzing bedoeld.

Oom Toni zou weer zeggen 'Du leti, na mama fu obia'. Vaak wordt een goede handeling met een averechtse tegenprestatie beantwoord. En toch zal ik een andere aanwijzing, aan hen die de minister en de administrateur generaal beschuldigen, geven. Bent u wel nagegaan wat de rol van de Rekenkamer van Suriname is bij het aangaan van een lening? Laat mij dat even aangeven. De minister van Financiën is verplicht aan de Rekenkamer mededeling te doen van alle geldleningen, ten laste of onder waarborg van de Staat aangegaan. De stukken, opgemaakt ten bewijze van de verplichtingen van de Staat, worden door het Bureau voor de Staatsschuld ter registratie aangeboden aan de Rekenkamer. Gelet op de aard van de aangeboden documenten door het Bureau voor de Staatsschuld gaat de Rekenkamer na of het obligoplafond al dan niet is overschreden. Aan het Bureau voor de Staatsschuld wordt ook expliciet gevraagd in de aanbiedingsbrieven aan te geven dat de aangeboden financiële verplichtingen vallen binnen de Wet op de Staatsschuld.

De aangeboden documenten worden gelezen en getoetst op onder andere juistheid en volledigheid. Het is best wel raar dat ook de Rekenkamer nooit een overtreding heeft opgemerkt en gerapporteerd naar DNA maar andere 'intelligente mensen' wel. Het kan dan aan mij liggen of zij hebben de Rekenkamer over het hoofd gezien. Het zou me dan niet verbazen als 'intelligente mensen' dan zouden aangeven dat de minister van Financiën, de administrateur-generaal en de voorzitter van Rekenkamer zich schuldig hebben gemaakt aan samenspanning.

Hoewel anderen me stupid vinden, ben ik de mening toegedaan dat niemand in de samenleving stupid is. Mijn opvoeding verbiedt dat, daar ik mij realiseer dat eenieder ongeacht zijn of haar intelligentievermogen zich dienstbaar kunnen maken aan de samenleving en binnen de samenleving een bepaalde rol te vervullen hebben, zo ook de procureur-generaal. Wat ik niet begrijp, en misschien kunnen de 'intelligente mensen' mij dat uitleggen, is hoe men voor eenzelfde periode waarover de procureur-generaal reeds een onderzoek heeft gepleegd en formeel ook het resultaat heeft bekend weer een onderzoek kan aanvragen?

Allereerst valt op te merken dat men de procureur-generaal een brevet van ongeschiktheid geeft, dat hij zijn werk niet goed heeft gedaan en hem behoorlijk op de vingers tikt, om daarna weer aan diezelfde procureur-generaal te vragen om diezelfde periode van overtreding te onderzoeken. Erger nog, men waant zich het werk van het Openbaar Ministerie, beter dan de procureur Generaal zelf te hebben gedaan. Men is van oordeel dat hun onderzoek bewijsmateriaal oplevert, en geeft daarmee alle werkarmen van de procureur-generaal die bij dat onderzoek betrokken waren een brevet van ondeskundigheid en ongeschiktheid. Vrij netjes aangegeven zegt men dat het Openbaar Ministerie heeft gefaald in de uitoefening van zijn taak en ondeskundig en nalatig is geweest bij het onderzoek.

Het kan dan weer aan mij liggen maar dan begrijp ik weer niet hoe 'de intelligente mensen' nog vertrouwen kunnen hebben in diezelfde procureur-generaal? Indien de procureur-generaal weer met het resultaat komt dat de wet niet is overtreden, waarvan ik met mijn stupiditeit er volkomen van overtuigd ben, zult u allemaal weer horen dat het onderzoek politiek is beïnvloed of dat 'de intelligente mensen' worden geboycot of verweten van onkunde. Meer nog, misschien zult u zelf horen dat de procureur-generaal een NDP'er is. Ik voel mij ook niet geroepen om met cijfers te komen, daar ik ervan bewust ben dat de Procureur-generaal zijn werk correct heeft uitgevoerd. Het wachten nu is op het resultaat van het volgende onderzoek. Dan zal ik weer in de pen klimmen.

Ik zal niet afsluiten alvorens hen die op mijn artikel gereageerd hebben ook te bedanken voor de mogelijkheid mij geboden om een uitspraak door mij gedaan dat “er geen devaluatie komt” toe te lichten. Hoewel de waarheid geen verklaring nodig heeft, doet het mij goed om aan te geven dat 'intelligente mensen' zich niet door een deel van een interview zouden moeten laten leiden maar de moeite zouden nemen dat heel interview te beluisteren vooral wanneer ze beter speurwerk kunnen verrichten dan de procureur-generaal. Meneer Pinas, die mij geïnterviewd had, is nog in leven en weet precies dat die uitspraak was gedaan na een onderhoud met de toenmalige minister waarbij ik alleen verwoord had wat de minister aan de vaste commissie van Financiën had doorgegeven.

Het verbaast me dat de 'intelligente mensen' bij hun uiteenzetting niet hebben gekeken naar de tijdlijn wanneer dat interview was afgestaan en wanneer de wisselkoers daadwerkelijk was gestegen. Maar ja, 'intelligente mensen' begrijpen alles direct en vellen zo hun oordeel, net als voor het onderzoek gedaan door de procureur-generaal.

Maar ook hier zou oom Toni aan mij zeggen “Ef hebi alen no seki mi, san na wan pikin dow watra”. En ja, de 'intelligente mensen' weten wat dit betekent en dat dit laatste zeker voor mij opgaat.

Drs. Amzad Abdoel
(Voorzitter vaste commissie Financiën)

Advertentie