“Broeders, hebben jullie dat gedoe rond het aanhouden in Nederland van een geldzending van onze CenBvSu van 19 miljoen euro gevolgd?”
“Ai boi, en wan ogri tya’wan bun: binnen een week a koers f’a euro saka go na 8,55.”
“En een hoop doorzichtige, goedkope excuses van onze kant en beschuldigingen dat die stoute Hollanders het weer eens op ons gemunt hebben.”
“Ja, groot gelijk; ze komen opeens met nieuwe regels, nadat de CenBvSu al vijf jaar geldzendingen van banken alhier naar zijn correspondent bank stuurt.”
“Maar vóór die vijf jaren stuurden onze banken hun valuta naar hun eigen correspondentbank. Waarom stopten ze daarmee?”
“Omdat de regels in het buitenland werden aangescherpt; de correspondentbanken moesten de herkomst van het geld kunnen aantonen, vooral als dat kwam uit landen die het niet zo nauw met de anti-witwasregels nemen.”
“Maar onze banken wilden niet doorgeven van wie die gelden waren, zogenaamd bankgeheim, toen zeiden die buitenlandse banken: ‘sorry Surinaamse banken, dan willen we geen correspondent bank meer van jullie zijn. Wij willen door jullie toedoen geen torenhoge boetes in ons land riskeren.”
“En wat hebben onze banken toen gedaan?”
“Ze zochten naar een andere mogelijkheden, zoals via onze CenBvSu, om hun eurootjes naar het Noorden te sturen.”
“En meneer A-no-Mi Woefdraad verklaart heel mooi dat hij toen als governor van de CenBvSu de regel had uitgevaardigd dat de cambio’s bij elke transactie de ID-gegevens van de persoon bij het loket moesten doorgeven.”
“Hij jokt niet, ik kan me dat herinneren.”
“Maar op een gegeven moment is deze regel verwaterd; niemand hield zich meer eraan.”
“Dat wil zeggen dat de controle van diezelfde Wafblafdraad achterwege bleef, anders was de maatregel niet verwaterd.”
“Nou, dan is die maatregel nu, dankzij de actie van de Nederlandse douane, door de cambio’s zelf ingevoerd.”
“Dus in feite is er geen sprake van het opeens doorvoeren van een nieuwe maatregel?”
“In hoofdzaak in feite niet; die bakra’s hebben gewoon, wel onaangekondigd, een ouwe regel met misschien wat extraatjes toegepast en de CenBvSu kon niet aangeven waar de handelsbanken die valuta vandaan hadden.”
“Natuurlijk; de witwasroute ziet er als volgt uit: de euro’s worden eerst zonder persoonsgegevens aan een cambio verkocht; de cambio stort het geld op z’n rekening bij een lokale bank, waarna deze bank elke maand het totaal naar de CenBvSu stuurt die het onder zijn vlag voor de finale witwassing naar zijn correspondent bank in Nederland stuurt.”
“En zo ook met die zogenoemde wisselbanken. Je stort je euro hier bij hen en zij maken het vanuit hun rekening in Nederland naar jouw rekening daar over.”
“Maar dan moeten ze liefst elke maand, hun rekening daar aanvullen met die euro’s die ze hier binnengehaald hebben. En nu is zo een geldzending opeens aangehouden. Bigi bruya.”
“Wel, kies unu mooi; we wilden ons al jaren toch niet houden aan de anti-witwaswetten?” “Natuurlijk, want hier moet toch alles mogen, vooral door figuren met politieke backing? Wel nu, blaka basi, a keba now.”
“Maar als je nu je ID gegevens bij de cambio’s moet doorgeven, dan neemt de aantrekkelijkheid van het met de cambio’s zaken doen voor velen sterk af.”
“Moet ik daarom huilen? Bruine basi, a keba now.”
“En overal ter wereld moet je je paspoort of ID overleggen als je bij een cambio een transactie pleegt. Alleen hier, in Vrijgevochten Kondre Nomru Wan, hoeft dat niet.”
“Geri basi, a keba now.”
“Dus pas als de CenBvSu de herkomst van die 19 miljoen euro kan aantonen, komt dat geld in Nederland vrij.”
“Maar wat zal er gebeuren als de CenBvSu de herkomst van dat geld niet afdoende kan aantonen?”
“Tja wat dan? Zal de Nederlandse douane bereid zijn te volstaan met een boete en het zaakje buiten proces om afhandelen, zoals wij hier met smokkelaars doen?”
“Indien zo, dan speelt men daar het spelletje mee. Dat verwacht je niet van hen. Hoewel…”
“Of men kan het bedrag in beslag nemen.”
“Nogal rigoureus, maar het zou kunnen.”
“Of men stuurt het geld, minus wat administratiekosten, terug. Zo van: ‘tik’ie moni baka. Ga je huiswerk beter maken, dan stuur je het terug.”
“Dat gaat een leuk probleem hier worden: 19 miljoen euro opgekocht tegen koers 9.5 heeft globaal zo een 180 miljoen SRD gekost, is nu opeens teruggestuurd. Nu zou je voor datzelfde bedrag als je niet oppast koers 8.0 of zelfs minder krijgen; dat is dan 150 miljoen SRD. Dat is een verlies van 30 miljoen SRD. J’e klar’mi!”
“Moet ik daarom huilen? Hebben wij niet al die tijd gehuild toen die koersen maar stegen, mede door toedoen van deze zelfde cambio’s en wisselbanken, die zich nog erbij niet aan de registratieplicht hielden. Laat zij nu huilen. En als dit gebeurt, zal de vraag naar srd toenemen dus de waarde van ons geld zal stijgen.”
“Dat is toch supergoed? Mijn Baas had toch gezegd: m’o saka’a koers go n’a vijf.”
“Maar dat zelfs onze CenBvSu al jaren hieraan meedoet. Zeker onder druk van bepaalde toppers en hun machtige sponsoren achter de schermen.”
“Zien jullie nu waarom de Royale Bank van Canada weggegaan is van hier? Zij hielden zich wel aan de internationale regels: iedereen die bij de Royale Bank in Paramaribo een rekening kwam openen, zeker een valutarekening, moest inderdaad veel info invullen. En dat wilden velen niet, dus ze gingen naar een andere lokale bank die zonder al die vragen, hun geld wel accepteerde, en de CenBvSu liet dat toe als toezichthouder, dondersgoed wetende dat dit volgens de internationale standaarden niet kon. Nou, toen die Canadezen dit merkten, alsook andere onfrisse zaken, hebben ze hun vestiging hier maar aan de Republiek Bank verkocht.”
“Dus als die Canadees hier was gebleven en wij ons aan de regels hadden gehouden, was onze valuta vlak hier thuis op een betrouwbare internationaal goed aangeschreven bank die het anytime naar welke andere bank in het buitenland kon overmaken.”
“Maar hoe kon het dan gebeuren dat de CenBvSu de afgelopen vijf jaren vrijelijk geld van particuliere banken die de herkomst daarvan niet konden aantonen, heeft kunnen storten in Nederland?”
“Joost mag ’t weten.”
“Nou, ook daar zitten figuren die omkoopbaar zijn of laat me het netter zeggen: figuren die bereid zijn tegen een billijke vergoeding effekens door de vingers te zien.”
“En vergis je niet, men schreeuwt zo van de daken dat Suriname een belangrijk doorvoerland van vooral cocaïne is geworden, maar waarom schreeuwt men niet even hard dat deze cokka naar Nederland, drugsland nomru wan in West-Europa, gaat?”
“Een Nederlandse ex-politieofficier heeft toch een paar weken geleden verklaard dat Nederland een narcostaat aan het worden is?”
“Weten we dat nu pas? Kom nou.”
“Hou rekening met de enorme winst die op een kilo cokka wordt gemaakt. In Columbia koop je een kilo cokka voor 6.500,- US$ en in Nederland brengt een kilo geraffineerde cokka, 95% puur, zo een US$ 50.000,- op. Op straat koop je één gram cokka, 70% puur, al gauw voor 60,- US$. Kijk die verschrikkelijke winst die er in die hele kolom op dat spul gemaakt wordt.”
“Ja, maar je betaalt een groot deel van deze winst aan allerlei protectie en het omzeilen van de controles en om sluipfasi je lading, bijvoorbeeld in de dubbele bodem van een koffercontainer, aan boord te krijgen en daar op Schiphol van boord te krijgen.”
“Dus dit spul is in feite ons meest winstgevende exportproduct.”
“Maar aan de andere kant zitten we met een bewust failliet gehouden overheid die niet eens genoeg geld heeft om bijvoorbeeld brandweerlui van het hoognodige te voorzien. Dus moni e meki ini a kondre disi, maar het wordt door een kleine groep hebzuchtigen opgepot en het komt de gemeenschap nauwelijks ten goede.”
“Ik zeg jullie, dat die hele moordpartij daar voor de kust bij de WiaWiabank een afrekening is geweest tussen twee drugsbenden, die onder het mom van visserij daar opereren.”
“Inderdaad, je gaat elkaar echt niet afslachten om een paar honderd kilo vis en visblaas. Die lai wordt via zee aangevoerd en onder bepaalde bakken gevangen vis met ijs erop aan wal gebracht en aan de “afnemer” verkocht. Wie controleert dat?”
“Dus nu zijn snel-snel wat kleine jongens opgepakt, zoals die Crackhead, zie z’n bijnaam, maar zoals gewoonlijk gaan de grote boys achter de schermen vrijuit en over een paar maanden gaat de zaak weer z’n gewone gangetje, maar nu beter gecontroleerd, dat het niet weer uit de hand loopt.”
“Laten wij maar met onze alcohol fantasieën doorzuipen. Vincent een rondje voor de borrelclub.”
“Proost.”

Rappa

Advertentie