“Kries, weet je nog hoe we op school gepinaard hebben met die blinde kaart van Nederland?”
“Ai boi, juf liet de langste jongen uit de klas die opgerolde kaart aan een spijkertje op de bovenste rand van het bord hangen en zo bloebbloebblob ontrolden zich de Verenigde Provinciën, oftewel het kouwe kikkerlandje, aan onze ogen.”
“Zo, daar gaan we dan, Jules kom naar voren, hier heb je de aanwijsstok, begin rechtsboven en noem de naam van elke provincie met z’n hoofdstad.”
“Ha, onze Jules is dat al lang vergeten.”
“Of a mang hersen soengoe ien’a sopi.”
“Klets niet. Daar gaan we: Groningen met de hoofdstad Groningen. Friesland met de hoofdstad….eh…, wachte mang, iets met een roofdier…, ja, Leeuwarden. Mi na sabi-ala.”
“Ga door dan.”
“Ahum, ja, dan Overijssel met….”
“Nee mang, dommie, je slaat eentje over.”
“O ja, Drenthe met als hoofdstad Assen…”
“Jaaah, die Drentse hoofdstad heeft onlangs in de Groene Partij verklaard: ‘Als de PNS er niet bij is, fufuru o tan.”
“Ja, mi lees’a artikel, plus mi sjie a foto: Onze Ronald von Drenthe in lang groen.”
“Leghoe grun.”
“Hou je commentaar voor je. Is beter dan Rommel Paars.”
“Rommel was een beroemde Duitse veldmaarschalk uit de Tweede Wereldoorlog, alom gerespecteerd.”
“Rommel is hier echt rommel: harde werkers worden onderbetaald, of moeten met laplapu apparatuur vliegtuigen bedienen of weer eens wordt een kluis op een ministerie leeggeroofd…”
“Ja, ja, gaan we weer die uitscheldtour op? Laat liever tot je doordringen wat Ronald uit Drenthe heeft gezegd: zolang wij er niet bij zijn, zal dat stelen doorgaan.”
“Goed, het is tot me doorgedrongen. Dan zeg ik daarop: als de PNS ‘waar’ bij is?”
“Mag ik antwoorden? Als mijn groene partij in de regeringscoalitie is, daarbij!”
“Mooi mang, en als P.P. oftewel Partij Paars ook in die coalitie zit? Wat dan?”
“Dan gaan we er niet bij zitten. Never, nooit!”
“Zeg nooit ‘nooit’ in de politiek en in het huwelijk. Daar heeft ‘nooit’ nooit altijd de betekenis van nooit.”
“En als je met de O.P, de Oranje Partij, met nog een aantal reutemeteutpartijtjes in een coalitie gaat zitten, gaan jouw groenen genoeg power hebben om die corruptie door coalitiepartners bedreven, tegen te gaan?”
“Zeker, zeker.”
“Net zo zeker als jullie tussen 2000 en 2010 dat eenzijdig toe-eigenen van domeinland hebben kunnen tegengaan door bijvoorbeeld de niet afgeslankte anti-corruptiewet goed te keuren en af te kondigen?”
“Ach mang, haal geen ouwe koeien uit de sloot.“
“Maar het is wel zo dat de PNS heeft opgetreden tegen dubieuze figuren uit eigen gelederen, zelfs tegen minstens één minister.”
“Ook tegen die ene die zelf verklaarde dat hij goudconcessies aan een coalitiepartner blindelings tekende?”
“Heren, heren, gedane zaken nemen geen keer. Niet steeds in de achteruitkijkspiegel kijken.”
“Maar waarom pleit ‘hoofdstad van Drenthe’ nu pas voor al deze goede partijvoornemens? Is dat vanwege de naderende verkiezingen van 2020?”
“Dat is politiek mi boi; stemmen proberen te trekken, mi boi.”
“Net als jouw Baas die met buurt-schoonmaakacties bezig is.”
“En net als die Mooidieboi van India, die nu pas, eindelijk, de doodstraf voor verkrachters van minderjarige meisjes bij het parlement mag indienen. Met de verkiezingen in zicht, durfde zijn partij de vrouwelijke kiezers zeker niet tegen zich te krijgen.”
“Maar een wet goedgekeurd krijgen is hoofdpijn no. 1 en die wet dan consequent uitvoeren is hoofdpijn no. 2.”
“Klopt. Dat kennen we hier toch ook?”
“En datzelfde India heeft toch tientallen jaren geleden discriminatie op grond van het kastenstelsel verboden en zie: de paria’s worden nog steeds als paria’s behandeld. Ze mogen wel het vieze en vuile en laagbetaalde werk doen, maar tot vele burgerrechten hebben ze geen toegang.”
“Lees maar het boek Q&A, dat toch zo magistraal is verfilmd onder de titel ‘Slumdog Millionaire’. Daarin zie je niet die sprookjeswereld van Bollywood, maar de harde werkelijkheid van de armen in Mumbai, voorheen Bombay.”
“In een recensie van meester Carlo in een van onze dagbladen las ik een tijdje terug dat een van de verhaalfiguren in het boek zegt: “Wij Indiërs hebben het sublieme vermogen de pijn en ellende om ons heen te zien en ons er niets van aan te trekken. Dus doe nu maar als een goede inwoner van de stad je ogen, je oren en je mond dicht en dan ben je net zo gelukkig als ik”.
“Keiharde uitspraak. Maar ik heb het gevoel dat vele van onze landgenoten deze zelfde gedachtegang volgen.”
“Klopt. Ze eten, drinken en feesten er maar op los en sluiten hun ogen voor de maatschappelijke werkelijkheid.”
“Maar ze klagen wel steen en been als het fout gaat en geven de schuld aan alles en iedereen, maar steken zeker niet de hand in eigen boezem, nee, a no mi, ik ben niet fout; na Bouta, na koloniaal verleden, na crisis.”
“Yeaaah, ik gooi geen petflessen en foambakjes links en rechts weg en als de stad na een gemiddelde regenbui weer eens onderloopt door vooral verstopte lozingen, hoor je DNA-leden laconiek uitkraaien dat de wet op het heffen van statiegeld op petflessen nog steeds, let wel: nog steeds prioriteit heeft.”
“Dat bazuinde een ander DNA-lid ook al en nog wel in 2015.”
“Dus onze babbelclub verstaat onder ‘prioriteit’: een wet van maatschappelijk belang drie jaren in de ijskast zetten.”
“Wiens belangen worden daar in die praatclub zo te zien dan behartigd?”
“Maar onze groene Ronald A. heeft mij wel iets duidelijk gemaakt: het zal bij de komende verkiezingen, duidelijker dan in het verleden, gaan om een keuze van principes en niet om een keuze van je eigen etniciteit, je eigen geloof, je eigen hokje.”
“Ik geloof dat ook. De crisis en de politieke ervaringen van de afgelopen drie verkiezingen hebben heel wat kiezers erg bewust gemaakt. Ze willen geen grotemondtoespraken meer, vol loze beloften en luidruchtig vlaggengewapper om eenvoudigen van geest te imponeren.”
“Klopt, steeds meer mensen, vooral jongere kiezers, willen gerichte, uitvoerbare en desnoods harde en impopulaire maatregelen. Als die hun toekomstperspectieven maar ten goede komen.”
“Yesss, want nog eens vijf jaren populistisch leenmaarraakbeleid gaat ons definitief kapot maken en daar zullen vooral die sociaal zwakkeren, die men zo zoet houdt en beschermt, het hardst onder lijden. De rijken en middenklassers pakken hun boeltjes en zijn met kinderen en kleinkinderen binnen een jaar weg.”
“Maar de overheid zal die impopulaire maatregelen stukje bij beetje moeten doorvoeren, niet met grote happen, anders verslik je je.”
“Dat gebeurt nu in Argentinië, waar de overheid de subsidies op elektriciteit met grote happen aan het afbouwen is. De mensen kunnen het niet meer dragen en zijn massaal de straat opgegaan.”
“Hier wilde men dat met z’n tropische ongeduld toch ook doen? Da snel Baas Paars stop n’a tori.”
“Maar intussen blijft de overheid zich maar paars, groen, oranje en blauw betalen aan allerlei subsidies.”
“Ik had het jullie gezegd: elke maand met één procent afbouwen en dat tien maanden in een jaar. Dan heb je in één regeerperiode de helft van de subsidies afgebouwd. Maar nee, we wilden direct 20% stroom verhogen en dat nog erbij alleen bij de grote stroomverbruikers, de producenten. Dat is toch geheid stommiteitbeleid?”
“En nu weer met die invoering van de BTW: uitgesteld tot eens in de toekomst.”
“Kijk hoe moeizaam het ging om die Titanic een bocht te laten maken om die ijsberg te ontwijken, plus met de motoren op full speed achteruit. Toch a boto skift’a ijsberg.”
“Vanaf dat moment dat alarm werd geslagen tot dat die boot stilstond na die skifting van die ijsberg, vind ik een van de beste actiescènes die ik ooit heb gezien.”
‘En ook die scene waar die ingenieur van dat schip met die bouwtekening uitgerold, net als die blinde kaart van jullie vroeger op school, aan de kapitein uitlegt hoe dat water steeds verder zal binnenstromen en eventjes uitrekent hoeveel tijd ze nog hebben, vind ik ook heel goed gespeeld; echt, net echt, echt waar.”
“Zo zie ik een heel land, met een bepaalde snelheid varen en je kan dan niet om de haverklap een stel halve amateurs in de stuurhut gaan zetten die maar gaan staan draaien aan dat stuurwiel, dan naar links, dan naar rechts, dan volle kracht vooruit, dan een stelletje dat opeens full speed achteruit wil mijn goede genade, waarmee zijn we sinds onze onafhankelijkheid in hemelsnaam bezig?”
“Klopt helemaal. Laat professionals de stuurhut bemannen; mensen die al hebben laten zien dat ze eerlijk en deskundig kunnen managen. En liefst geen dieftige flierefluiters die het Schip van Staat de ijsberg op laten knallen en dan schreeuwen: a no mi, na ijsberg ben knap’ verkeerd.”
“Yeah, voor professionalisme wil ik wel weer naar de stembus gaan.”
“Ik ook, en met mij misschien ook die meer dan 20% die steeds niet gaat stemmen.”
“Yeah, proost daarop.”

Rappa

Advertentie