De Nationale Assemblee (DNA) heeft vanochtend omstreeks kwart over één de wet Terbeschikkingstelling Arbeidskrachten door Intermediairs met algemene 34 stemmen aangenomen. Het betreft een volledige nieuwe arbeidswet die zich richt op regulering van uitzendbureaus. Dit wetsproduct zal moeten voorkomen dat uitzendkrachten worden uitgebuit. Diverse Assembleeleden hebben ertoe bijgedragen dat de ontwerpwet met wijzigingen is aangenomen. André Misiekaba (NDP), voorzitter van de commissie van rapporteurs, merkt op dat met de aanpassingen rekening gehouden is met verschillende visies. De werking van de wet zal worden geëvalueerd.

Minister Soewarto Moestadja van Arbeid zegt dat met deze wet wordt ingespeeld op de ontwikkelingen en uitdagingen van flexibele arbeid die ons land sinds de jaren negentig kent. Opeenvolgende regeringen hebben geprobeerd om met wetgeving controle te krijgen op de ongewenste ontwikkelingen rondom flexibele arbeid.
Uitzendwerk als vorm van flexibele arbeid is door de jaren heen steeds meer ten koste gegaan van vastwerk en traditionele werkrelaties. Toch benadrukt het ministerie van Arbeid dat deze wet niet bedoeld is om flexibele arbeid tegen te gaan of te verbieden. Integendeel biedt deze wet perspectieven aan uitzendbureaus en inleenbedrijven om het verschil qua rechtspositie van arbeidskrachten tussen uitzendwerk en vastwerk te verkleinen en met een beetje goede wil zelfs te nivelleren.

Het fenomeen van uitzendwerk en contractarbeid in Suriname vindt zijn oorzaak in de toenemende concurrentie en globalisering in de wereld vanaf het einde van de vorige eeuw. Sindsdien begonnen niet-traditionele arbeidsrelaties steeds meer gecompliceerde vormen aan te nemen. Uitzendwerk is bedoeld voor tijdelijk werk, hoge seizoenpieken, of als opstap naar een vaste dienstbetrekking.

Echter is gebleken dat puur om winstoogmerk een aanzienlijk deel van de uitzendbureaus en inleenbedrijven, uitzendwerk heeft gebruikt omwille van goedkope arbeidskrachten. Soms gebeurde dat met de bedoeling om vaste werknemers van bedrijven te vervangen. Over het algemeen worden niet eens basale arbeidsrechten toegekend aan uitzendkrachten. Zo raken uitzendkrachten steeds weer tussen wal en schip in de driehoekige rechtsverhouding tussen enerzijds uitzendbureau en inleenbedrijf en anderzijds de uitzendkrachten.

Het is het ministerie bekend dat bepaalde uitzendbureaus en inleenbedrijven het principe van decent work wel steeds hebben toegepast bij uitzendwerk. Als het aan dat deel lag, was deze wet misschien niet nodig. In elk geval zal met deze wet het malafide deel van het bedrijfsleven, zich niet langer meer kunnen verschuilen achter deze bedrijven. De wet is vooral bedoeld voor dat deel van bedrijven dat zich slechts focust op maximaal winstbejag, waarbij op grove wijze uitbuiting plaatsvindt van arbeidskrachten. Uitbuiting van arbeidskrachten ongeacht hun status is in strijd met het beginsel van decent work dat door de sociale partners wordt nagestreefd.

De wet Ter Beschikkingstelling Arbeidskrachten door Intermediairs moet ook worden gezien in het kader van de complete modernisering van de arbeidswetgeving die in overeenstemming moet worden gebracht met standaarden van de Internationale Arbeidsorganisatie (ILO) en van de Caricom. In dit kader heeft DNA de afgelopen periode al vijf van de zes arbeidswetten die het ministerie heeft aangeboden voor goedkeuring aangenomen. Deze zijn: de Wet op de Collectieve Arbeidsovereenkomst, de Wet Vrijheid Vakvereniging, de Wet op het Arbeidsadviescollege, de wet Arbeidsinspectie, en de wet Terbeschikkingstelling arbeidskrachten door Intermediairs. De laatste wet die voor deze fase nog behandeld dient te worden door het parlement is: de Wet Arbeidsbemiddeling.

Advertentie