“Zo, zo, zo! De VeePee heeft de algemeen directeur van de EBS opgedragen om een beroep te doen op de bond om het beraad op te heffen en zijn leden te instrueren per onmiddellijke ingang de werkzaamheden te hervatten.”
“Kan niet, kan niet! Dit is het zoveelste bewijs van dictatuur en vertrapping van vakbondsrechten. De bond moet dit niet pikken en doorgaan met z’n beraad.”
“Hoe lang kan deze verkapte vorm van werkneerlegging dan nog gedoogd worden?”
“Totdat dit regiem valt, aftreedt, weggaat, asiel krijgt in Cuba of Centraal Guinee bij die Obiaman voor mijn part.”
“Dus jij maakt een vakbondsstrijd voor een nog beter salaris en nog betere arbeidsvoorzieningen tot een politieke strijd om een regering ten val te brengen?”
“Nou en? Dat mag toch? Dat is toch democratie? Als die DNA dat niet kan doen en die mensen die moe zijn met toeters en felle teksten op borden dat niet kunnen, dan moet het maar zo, via stakingen van strategische bonden,”
“Luister no, beste Jules, als jij met alhier woonachtigen vindt dat je de EBS-arbeiders moet gaan ondersteunen met als ultieme doel De Kleine Indiaan met z’n inner circle uit het WHH, het Witte Houten Huis aan het plein te jagen, goed dan. Maar dan is het jouw beslissing en niet van degenen die daar aan de Noordzee veilig en beschermd in hun verwarmde comfortzone zitten en ons opstoken om hier slag te gaan vangen, vooral met die verse lading rubberen kogels en pepperspray.”
“Wat is dit voor bange praat? We moeten toch strijd leveren tegen dit regiem? We weten en merken toch allemaal dat het fout gaat in ons land, iedereen klaagt steen en been, scheldt z’n ziel en zaligheid uit op Facebook; eentje verbrandt zelfs, al moeders onderdelen scheldend, een politieke partijvlag en anderen reageren erop dat het te lang duurde. Maar alles blijft maar zo en dat monsterlijke regiem blijft maar aan de macht zitten. Hoe komt dat?”
“Dat komt omdat al dat gescheld en dat geklaag geen oplossingen aandragen. Ik bedoel: zal een verwende, ondisciplinaire en lawaaierige klas vol blijvenzitters opeens goed gaan werken als men die strenge, dictatoriale meester wegjaagt?”
“Dus je bedoelt: in plaats dat die leerlingen steen en been op het schoolerf lopen klagen en schelden op die leerkracht en zijn naam met moeders onderdelen op de muur kladden, kunnen ze beter bij zichzelf te rade gaan waarom hen dit overkomt. Is die dictatoriale leerkracht zomaar over hen heen komen waaien?”
“Ik durf zelfs verder en dieper te gaan: als deze klas met leerlingen niet steeds massaal laatkomt, ziekenbriefjes vervalst, klassenboeken doet verdwijnen, met spieken denkt te kunnen over gaan i.p.v. met keihard studeren en alleen aan leuke dingen wil doen in een veel eerder stadium aan zichzelf had gewerkt, was dit monster niet over hen heen gekomen. Nu schreeuwen velen luidkeels in binnen- en buitenland dat hij weg moet, dat hij liever gisteren dan morgen moet opdonderen, maar is daarmee de oorzaak van zijn komst en zijn blijven weggenomen?”
“Wachte, wachte, Ron, stop dya even. Dus je ziet dit regiem als een soort straf voor onze gemeenschap?”
“In zekere zin wel, net zoals die strenge meester voor die hopeloze klas, vol potentieel pientere leerlingen, maar die alles verkwanselen door hun hopeloos gedrag.”
“Dus als die leerlingen het leren om op tijd op school te zijn, nauwelijks lessen meer eten, aandachtig de lessen volgen, veel meer studeren en veel minder spieken en niet alleen aan feesten en schoolvrij denken en daardoor eindelijk massaal overgaan, dan was deze gehate, dictatoriale meester niet nodig geweest.”
“Ooow, wat een mooie adyersi tori, maar als die zo geweldige strenge meester van jou ook niet goed pluis blijkt te zijn, omdat hij in het verleden, tijdens zijn jonge schoolmeestersjaren een aantal allesbehalve pedagogisch verantwoorde zaken heeft uitgehaald, waardoor hij van de school werd weggehaald, wat dan?”
“Dan moet je niet vergeten te vertellen dat de schoolmeesters die in zijn plaats kwamen weer een ratjetoe van die klas en nu zelfs van die hele school maakten, zodanig dat die strenge, verschrikkelijke leerkracht, ondanks zijn zware verleden vooral door een meerderheid aan ouders terug werd gehaald naar die school en nu zelfs de directeur ervan werd.”
“Ja, ja, nu wel een stuk ouder, maar een vos verliest zijn haren, maar zijn streken niet.”
“Ja, mooi en waar, maar dat deze strenge directeur nu opeens achter elkaar allerlei studenten-onvriendelijke schoolkostenverhogingen doorvoert, mede noodzakelijk door zijn eigen onmachtig directeursbeleid in zijn eerste jaar, wat zeg je daar dan van?”
“Moest hij de school dan failliet laten gaan? Of maar doorgaan met alles gratis geven en maar om subsidies blijven bedelen bij de overheid? Of moest hij als directeur aftreden en het corrigeren van de fouten overlaten aan anderen die er nooit wat van gebakken hadden en waardoor hij juist de kans kreeg een come back te maken?”
“Ja, maar door al deze dingen is de Bond van Leerlingen in actie gegaan. Ze zitten de hele dag in de kantine te kaarten, te dammen, te monopolyen met dat illegaal gescand en geprint vals geld. Of moest hij die actievoerende bond van studenten het beleid laten bepalen?”
“Nou, daar wil ik geen uitspraak over doen, maar als hij als directeur zijn zin niet krijgt tegenover die bond van leerlingen, dan dreigt hij een aantal af te schrijven als ze niet weer netjes naar hun klaslokalen gaan en de lessen gaan volgen, want daarvoor zijn ze op school, niet om in de schoolkantine de hele dag ‘in beraad’ te gaan.”
“Ik heb sinds toen gezegd: a moro yu e suku fu puru a Driko, a moro aw tang. En zie, ik heb toch gelijk gekregen.”
“Kan me niet schelen; HMW, HMW! Oftewel: Hij Moet Weg. Hij Moet Weg. Liever gisteren dan morgen.”
“En wattebout als de leerlingen, mang, laten we dat ding weer rechtstreeks zeggen, als de bond zijn leden niet zover kan krijgen om met onmiddellijke ingang te gaan werken?”
“Dan zegt de een voor laatste alinea uit die brief van de VeePee duidelijk dat er dan maatregelen getroffen zullen worden. In de afgelopen weken is toch duidelijk gebleken dat de staf met contractors het bedrijf ‘wan soort fasi’ draaiende heeft gehouden en zelfs een grote stroomstoring tijdens een onweer heeft weten te verhelpen.”
“Maar die contractors kosten het bedrijf veel meer.”
“Wel, dan begin ik de actievoerende arbeiders alvast niet te betalen voor de dagen dat ze in beraad waren.”
“En als ze in beraad blijven, want toch den ne kisi salaris?”
“Dan gaan er ontslagen vallen. Een paar maar, niet veel. Dan houdt de rest zich meteen rustig.”
“En wat kan de bond nog meer dan staken doen? Saboteren? De stad in het donker zetten? Dan verandert de Kleine Indiaan in de Grote Boze Wolf. Heeft de vakbond niet door dat net hier een einde gaat komen aan die decennialange stakingsstrategie van de vakbeweging?”
“Iets waar velen in die samenleving al jaren naar uitkijken.”
“Dan heeft Borry Rebenstein gelijk als hij stelt: als we gaan werken, is dat zelfde teveel aan arbeiders geen probleem, dan blijven ze allemaal in dienst. Maar als ze in beraad blijven, is dat teveel opeens wel een probleem.”
“Natuurlijk, want dan moeten die contractors blijven; ze hoeven hooguit wat aangevuld te worden. De rest kan dan met ontslag.”
“Weet je dat in vele westerse landen de werknemers van de nutsbedrijven bij wet niet mogen staken?”
“Ach, dat is daar. Hier is tra fasi.”
“Daarom w’e tang lasi. Ik ga naar huis, heren.”

Rappa

Advertentie