Afgelopen week was ik in Granada, Spanje, op uitnodiging van de Summer School Critical Muslim Studies: Decolonial Struggles and Liberation Theologies om een tweetal colleges te verzorgen. De Summer School wordt gehouden in een complex van de Universiteit van Granada tegenover de Alhambra. Granada is bergachtig. Alhambra ligt op de top van een berg. Vanaf de tuin van de universiteit kijk je zo tegen een prachtige architectuur uit de veertiende eeuw.

Ik had de gelegenheid om een rondleiding mee te maken. Alhambra – de rode, genoemd naar de kleur van muren – is een paleis voor de moslim heersers van Granada. In 1492 werden de moslims verdreven uit Granada en namen de christelijke koning en koningin hun intrek in het fort.

Het is een gigantisch complex met enorme tuinen en vertrekken vol met islamitische architectuur en kunst. De muren staan vol met ingegraveerde kalligrafische teksten en geometrische afbeeldingen. In zekere zin doet het me denken aan de houtsnijkunst van de Marrons. Kijkend naar deze kunst realiseerde ik me dat we veel te weinig waardering tonen voor onze Marronkunst. Ook in de kalligrafische kunst heeft alles een betekenis. De gids legde uit, hoe de kunstenaars de teksten en geometrische vormen in spiegelbeeld graveerden in hout dat vervolgens werd gegoten in klei. Het resultaat werd dan gemetseld op de wanden van de paleizen.

De hele architectuur was opgezet als een verdediging tegen mogelijke aanvallen van buiten. Zo is er een vertrek om ambassadeurs te ontvangen. Als de deur geopend wordt moet de ambassadeur een lang pad oplopen om in het vertrek van de vorst te komen. In die tijd kan de vorst zich een beeld vormen van de ambassadeur die hem niet kan zien vanwege de lichtinval. Er is een ingenieuze technologie die ten grondslag ligt aan de vele waterpartijen en fonteinen, maar ook aan de inrichting van vensters voor lichtinval en de wind. De technologie van vroeger doet je soms versteld staan van de vindingrijkheid van mensen.

In Curaçao was ik bij een museum dat Jean Henriquez heeft opgezet. Daar liet ze enkele staaltjes zien van technologie na de afschaffing van slavernij. Zo zag ik een strijkijzer dat net een theepot een open gedeelte had waarin hete kolen werden geplaatst om het ijzer te verwarmen. Misschien moet in onze musea in Suriname aandacht worden geschonken aan dit soort technologie, die onze voorouders van Suriname (uit verschillende etnische groepen) hebben bedacht om te overleven. Als je dat ziet wordt je toch trots op het intellect dat dingen weet te bedenken waar je versteld van zal staan.

Misschien een idee voor mensen die toerismebeleid ontwikkelen.

Sandew Hira

Advertentie