Het Suriname Conservation Foundation (SCF) heeft zich voorgenomen een directe bewustwording naar de samenleving toe op te starten over het rampzalige en vernietigende gevaar van kwik waaraan de natie is blootgesteld. Het Milieufonds vindt het gepast dat vandaag, op Wereldmilieudag, extra aandacht hieraan wordt besteed. Dit vindt rechtvaardiging in het gegeven dat wetenschappelijk onderzoek heeft aangetoond dat in woonwijken en in buurten waar scholen zich bevinden, in de atmosfeer kwikdampen voorkomen die zestig keer zoveel zijn als de door internationale instanties aangegeven normen voor kwikdamp in de lucht.

Het SCF vindt dit een verschrikkelijke wetenschap waaraan niet voorbij mag worden gegaan. “We beseffen niet goed genoeg wat hier gaande is, wat we doen met onze mensen, onze leerkrachten en kinderen die van 's morgens tot in de middag staan blootgesteld aan dit verschrikkelijk gevaar, gewoon omdat we toestaan dat in hun omgeving dagelijks kwikverbranding plaatsvindt”, zegt SCF-directeur Nardi Johanns. Wereldmilieudag is speciaal in het leven geroepen om mensen en overheden bewust te maken van het milieu. Deze dag werd ingesteld bij de eerste internationale Milieuconferentie op 5 juni 1972. Het thema voor dit jaar is seven billion dreams, one planet consume with care.

Wij zijn geen actievoerders, maar vinden dat kwik schadelijk is voor de mens, het milieu en de natuur en dat er alles aan gedaan moet worden om mensen, potentiële slachtoffers, bewust te maken van het gevaar. Het is niet aan ons de overheid te zeggen wat die moet doen. Die doet wat ze moeten op basis van een beleid. We zouden het wel prettig vinden als ook bij de Surinaamse overheid die bewustwording zou plaatsvinden en Suriname zich zou beijveren om de Minamata-conventie voor de uitbanning voor het gebruik van kwik, te tekenen. Volgens de SCF-directeur is er geen enkele wet nodig om ervoor te zorgen dat het gebruik van kwik in een veilige omgeving plaatsvindt. “Het enige dat je nodig hebt is behoorlijk bestuur”, zegt Johanns.

Het verraderlijke van kwik is dat je het gevaar ervan niet meteen kan zien en het op kort termijn ook niet voelbaar is. De schade die het echter veroorzaakt op lang termijn is verwoestend tot catastrofaal en een bedreiging voor het voortbestaan van de mens, de natuur en het milieu. De conventie om het gebruik van kwik te minimaliseren en de volledige uitbanning ervan te bevorderen is niet voor niets vernoemd naar het Japanse vissersdorpje, Minamata. In 1965 werden daar vreemde symptomen ontdekt bij vooral jongeren. Aangetaste zenuwstelsels, verzwakte spierweefsels, aantasting van het gezichtsvermogen, gehoororgaan, het spraakvermogen en extreme gevallen van verlamming, krankzinnigheid en onverklaarbare doodsoorzaken. Aanvankelijk werd gedacht aan een besmettelijke ziekte, ook omdat bij de eerste onderzoeken er geen kwik werd gevonden in het lichaam van de dorpelingen. Maar al gauw bleek dat de symptomen reeds aanwezig waren bij de foetus in de baarmoeder tijdens de zwangerschap. De ziektes breidden zich, gedurende tien jaren verder uit naar andere steden in Japan.

Uiteindelijk, na lang wetenschappelijk onderzoek, kon de link worden gelegd met afvalwater van een in 1908 gebouwde chemische fabriek in Minamata. Het veelvuldig en groot gebruik van kwik in de fabriek bleek op lang termijn de grote boosdoener. De fabriek loosde namelijk alle kwikafval in de omliggende rivieren en kreken. De bewoners van Minamata die hoofdzakelijk aangewezen waren op visvangst om te voorzien in hun dagelijkse voeding, hebben gedurende 50 tot 60 jaar het kwik in zich opgenomen, met het rampzalige gevolg. De ziektebeelden staan nu bekend als het Minamatasyndroom.
"Als we niets zeggen zijn we net zo schuldig als de mensen die verantwoordelijk zijn voor het verontreinigen en vervuilen van onze woon en leefomgeving”, zegt Johanns. Het SCF is vrijdagavond in de auditorium van Self Reliance een van de partners tijdens een publieke discussie over kwikvervuiling in Suriname, die wordt gehouden door de Amerikaanse ambassade. De discussie volgt op de vertoning van een documentaire over het gebruik en de gevaren van kwik.

Advertentie