starnieuws

De Politieke sprinkhanenplaag 2015

14 Apr 2015, 10:00
Sprinkhanen worden in het Surinaams dyompo dyompo’s genoemd (hoppers) omdat ze constant hoppen van de ene voedselbron naar de andere, voornamelijk in moestuinen. Ze vreten uitsluitend de malse delen van jouw bladgroenten op, en de rest mag je houden.
De curieuze uitdrukking 'politieke sprinkhaan' hoorde ik ongeveer acht jaar geleden voor het eerst op een bijeenkomst in De Mantel, aan de Verlengde Keizerstraat, Paramaribo.

Een aantal Coronianen die belangrijke maatschappelijke posities bezetten in Paramaribo had besloten om de koppen bij elkaar te steken. De bedoeling was te brainstormen over vorm en inhoud van support die de groep aan de toenmalige dc van Coronie, Irene Esajas, wilde bieden ter ondersteuning van de viering van 'Coronie 200 jaar 1808-2008'. Ik was toen met vakantie in Suriname en mocht als geïnteresseerde toehoorder aanschuiven. Door de leeftijd en ervaring van de meerderheid van het illustere gezelschap wist ik bij voorbaat dat ik mij niet zou vervelen voor wat betreft humor en wetenswaardigheden over de Coroniaanse gemeenschap.

De sfeer zat er goed in en een ieder was zeer betrokken en wilde beslist niet dat Coronie slecht zou scoren. Er kwamen serieuze voorstellen naar voren m.b.t. fondsenwerving en activiteiten die zouden kunnen worden georganiseerd. Er werden goede afspraken gemaakt om de genomen besluiten ten uitvoer te leggen.
Een van de deelnemers, oud dc van Coronie Rudie Blankendal, die tot dan niet veel gezegd had, had nog een voorstel. Met weidse handgebaren stelde hij voor om op het commissariaat van Coronie een fotogalerij te openen van de ex-dc’s van Coronie. De deelnemers lachten minnetjes omdat iedereen begreep dat ook de foto van meneer Blankendal prominent in de hall of fame van het commissariaat zou moeten prijken. Dit voorstel werd dus geen besluit.

Bijna tegen het eind van de bijeenkomst, zeg maar bij de rondvraag, greep een andere oudere Coroniaan de gelegenheid aan om ook van zich te laten horen. Hij had een goede timing maar het kon ook niet anders. Hij was vroeger actief in de politiek en de sport in en buiten Coronie en had in Coronie nog een oude politieke vijand. Die vijand was in Coronie toen nog een hoge ambtenaar waar je niet omheen kon bij het organiseren van evenementen. De oude man sprak: “als we deze dingen moeten organiseren in Coronie betekent het dat we moeten samenwerken met meneer Pinto en dat kan ik persoonlijk niet”.

Je kon het van zijn gezicht aflezen dat het van heel diep onder vandaan kwam. Hij keek ook diep treurig op het tafelblad en schudde het hoofd. Het oud zeer was duidelijk af te lezen op ’s mans gezicht. Een jongere deelnemer vroeg hem: “maar oom wat is het bezwaar, u kunt toch zakelijk met hem samenwerken zonder persoonlijk hoeven te worden?” De oude man schudde na een diepe zucht opnieuw het hoofd van “neen, neen”!!! Een andere jonge deelnemer vroeg toen: “maar wat is eigenlijk het probleem oom?” Toen ontplofte de oude man bijna, stond op van zijn stoel en brieste: “die Pinto, dat is een politieke sprinkhaan van de eerste orde, en daar werk ik niet mee samen”. Het was duidelijk dat een ieder hard zijn best moest doen om niet te lachen, terwijl oom naar adem snakte.

Een andere jongere deelnemer uit de groep nam het woord en zei: “oom, ik weet waar u het over heeft, ik ken die man ook goed omdat ook ik met hem te maken heb gehad. Maar oom, ik kan u verzekeren dat zijn vleugels niet meer zo stevig zijn (en frei broko)”. Een andere deelnemer viel bij met de woorden: “oom, u hoort het, we verkeren dus in goed gezelschap.” Oom kon nog net zijn tranen bedwingen toen hij brieste: "maar die vent blijft een politieke sprinkhaan!!! Waar zijn belangen liggen daar ligt zijn politieke kleur, een ideologie heeft hij niet. Ik mag die man niet en ik, ik, ik, ik….., ik kan en wil niet met die vent samenwerken, ik trek me terug! Ik wil niets te maken hebben met politieke sprinkhanen!" Oom trok zich ook daadwerkelijk terug uit de organisatie.

Wanneer ik anno 2015 zie hoe binnen alle partijen in Suriname mensen om het strikt persoonlijke belang, zonder dat een politieke overtuiging aan ten grondslag ligt, van partij wisselen, soms last minute, moet ik altijd weer denken aan deze oude Coroniaan. Nog nooit eerder in de Surinaamse politieke geschiedenis heeft er op zo’n grote schaal een politieke sprinkhanenplaag geheerst in Suriname, als in de aanloop naar de verkiezingen van mei 2015. Je kan onder verwijzing naar de voetbalsport spreken van een transfermarkt. De trend is gezet.

Vermeldenswaard is dat het overleg in de Mantel heeft geleid tot een substantiële bijdrage aan de viering van Coronie 200 jaar. De viering werd dan ook een succes.
Na jaren ontmoette ik een van de belangrijkste deelnemers aan de bijeenkomst, ik noem hem l’eminence grise. Hij verzuchtte: Herwin, dc Irene Esajas, heeft na de viering nooit haar erkentelijkheid getoond voor onze bijdrage, terwijl dit super dominant is geweest. Ik reageerde met: “kennelijk was dat voor de dc politiek niet opportuun”.


Mr. Herwin Hooplot (columnist www.coronie.eu)

Advertentie