De Iraanse fotografe Nafise Motlagh heeft een serie foto’s gemaakt over vaders en de dochters die zij hebben grootgebracht. De aanleiding was de frustratie die ze voelde over de stereotype beelden in het westen over Iraanse mannen en hun dochters waarin de mannen niet als liefhebbende vaders maar steevast als vrouwenonderdrukkers worden afgeschilderd. Het idee dat mannen in niet-westerse samenlevingen liefhebbende vaders kunnen zijn, strookt niet met de westerse superioriteitswaanbeelden over gezinsverhoudingen in andere culturen.

Een tijdje geleden kreeg ik een fotoboek van mijn dochter cadeau, dat ze in Amerika had gekocht getiteld Daughters of Men – Portraits of African-American Women and Their Fathers. Dat boek bevat foto’s met verhalen van dochters over hun vaders. Het waren verhalen van liefde tussen ouders en kinderen.
Als ik naar die foto’s kijkt, overvalt me een gevoel van warmte. Ik verplaats me in de geest van die vaders en hoe ze naar hun dochters kijken.

Ik vraag me dan af of ik anders met mijn dochter omga dan met mijn zoon. Hoe dieper ik erover nadenk, hoe meer ik denk dat dat beslist het geval is. Onze kinderen zijn het centrum van ons universum. Natuurlijk hebben we ons werk, onze passie, de sociale strijd etc. Maar uiteindelijk sta je op met je kinderen voor je geest en ga je naar bed met hun welzijn in je hart.

Onze dochter is ons eerste kind. Dat maakt haar sowieso anders. Gedurende zeven jaar was ze ons enig kind. Het gevoel dat je haar wilt beschermen, verzorgen en haar gelukkig wilt maken is de constante rode draad in je leven. Met de geboorte van haar broertje is dat gevoel groter en uitgebreider geworden. Waarin is mijn gevoel voor mijn dochter anders dan voor mijn zoon? Niet in de liefde die ik voor hen voel. Beiden maken me blij als ik hun stem hoor aan de telefoon, of als ik ze kan knuffelen als ze thuis zijn. Maar bij meisjes heb je als vader, als ouder, toch een gevoel dat ze meer dan jongens eerder gekwetst kunnen worden in de samenleving. Soms is dat door discriminatie van vrouwen, bijvoorbeeld op de arbeidsmarkt of in een onderneming. Maar meestal is het door de wetenschap dat vrouwen meer dan mannen te lijden hebben van relatie-problemen. Mannen gaan vaker vreemd dan vrouwen. En vreemdgaan is niet alleen een kwestie van seksualiteit, maar van het schenden van je intiemste vertrouwen dat je hebt in degene met wie je een relatie hebt. De pijn die je voelt, kan het diepste van je ziel raken.

Mannen kunnen eerder dan vrouwen gewelddadig zijn. Ik moet er niet aan denken dat mijn dochter geslagen zou kunnen worden. Maar meisjes hebben meer dan jongens kans op dit soort incidenten. Bij een scheiding dragen vrouwen een grotere last dan mannen en niet alleen omdat de zorg van de kinderen vaak bij hen komt te liggen. Zij moet een huishouden draaien en de emotionele last dragen van een bestaan waarin ze in principe alles zelf moet doen. De man zoekt snel een andere vrouw om die tot last te zijn. Dat is bij vrouwen niet het geval.

Ook aan de andere kant, de gelukkige zijde van het leven, is een meisje anders dan een jongen. Mijn zoon zal nooit zwanger worden, mijn dochter wel. Het proces van zwangerschap beleef je als ouder anders bij je dochter dan je zoon. Je gevoel van betrokkenheid is ook anders, intenser.

Met dit soort overwegingen in je achterhoofd ben je als vader extra waakzaam en gevoelig dat je dochter niet in een situatie terechtkomt waarin ze gekwetst kan worden. Bij jongens heb je het gevoel dat ze minder blootgesteld zijn aan deze risico’s.
Natuurlijk bedoel ik dit niet in absolute termen en weet ik donders goed dat er sterke dochters zijn waar vaders zich geen zorgen over hoeven te maken en zonen die meer aandacht verdienen. Maar in het algemeen heerst toch dat gevoel bij vaders over hun dochters dat de samenleving onrechtvaardig is ten opzichte van vrouwen. Als vader wil je niets liever dan dat je kind elke dag blij en vrolijk door het leven gaat, de liefde en warmte krijgt die het verdient en je je geen zorgen hoeft te maken over haar geluk. Zo is het leven niet altijd. Ik koester ieder moment dat het wel zo is.

Sandew Hira

Advertentie