Wie gedacht had te kunnen ‘boren’ en de entree van het strand te omzeilen, komt van een koude kermis thuis. Als het je lukt om de rij bij het loket te omzeilen en via een andere weg het strand te bereiken, word je daar opgewacht door mannen zoals Rupsel Gomez. Hij is aangesteld om geld te innen bij de boromans op het strand. Door de security krijgt hij de precieze omschrijving via zijn portofoon van de badgasten die niet betaald hebben bij binnenkomst.

Rupsel vertelt dat hij dit werk pas acht maanden doet. Daarvoor zat hij bij de security, maar heeft dat opgegeven vanwege de nachtdiensten die ook gedaan moeten worden. Hij werkt liever overdag omdat hij dan meer tijd heeft voor zijn gezin. Op 26 september wordt Rupsel 50 jaar en vindt het prettig om met toeristen te werken. Vóór zijn werk als 'entree-inner' was hij chef-kok in een restaurant. Curaçao verdient veel aan het toerisme dus de lokale mensen vinden ook emplooi daarin. Per dag komen er 150-200 badgasten langs en per entree betaal je zes Antilliaanse gulden. De horeca heeft Rupsel altijd leuk gevonden vanwege het contact met de verschillende mensen die op vakantie komen.

Veiligheid
Op de vraag of hij niet bang is beroofd te worden, schudt hij ontkennend zijn hoofd. "Ik heb altijd security personeel bij mij in de buurt waarvan eentje gewapend is. Ook is het hele strand beveiligd met camera's. Dus als er dieven komen die de spullen van de badgasten meenemen, kunnen we die met behulp van de politie altijd opsporen".

Naarmate het later wordt, merk je echt dat mannen zoals Rupsel nodig zijn.
Vooral de stagiaires schijnen de loket-dame makkelijk te omzeilen. Tijdens ons gesprek wordt Rupsel constant opgeroepen om deze boromans te lokaliseren.
En ja hoor: na een vriendelijk gesprek, krijgt hij alsnog zijn zes gulden en overhandigt het toegangsbewijs met een smile aan de ondeugende boromans.

Dat je echt in de gaten gehouden wordt door onzichtbare camera’s merken we al gauw. Een Surinaamse badgast dacht royaal te kunnen genieten van de strandstoelen en had de hele dag uitgebreid zitten slapen en boeken lezen.
Kort vóór vertrek terug naar het hotel krijgt ze bezoek van een charmante medewerkster van het strand. ‘Mevrouw ik krijg nog 20 gulden van u voor de vier strandstoelen die u gebruikt heeft.’ En ja hoor, met een zuur gezicht overhandigd ze de 20 gulden. Next time zal ze netjes dat in gedachten houden: geen boromans toegestaan op de ‘hopi’ gezellige Curaçaose privé stranden.

Bon Nochi Curaçao, we hebben van je genoten, till next year.

Stephany Kasketi

Advertentie