SuriPop 2.0 met al haar veranderingen van vrijdagavond 1 augustus 2014 is historisch te noemen. De vernieuwing en verjonging van het festival is duidelijk zichtbaar. Zittend in de Anthony Nesty Sporthal (ANS) en kijkend naar alle trotse en mooie Surinamers in de zaal, kijk ik als componist alle kanten op van links naar rechts en van boven naar beneden. De spanning is te snijden. Terwijl ik om mij heen kijk dringen zich allerlei toekomstbeelden aan mij op.

Laat mij beginnen met aan te geven, dat een van mijn grote wensen is dat een Surinaamse poku met Surinaamse tekst ooit de Billboards en Top-40 charts van onder meer Amerika en Engeland bestormen. Ook de gedachte aan een moderne concerthal, die de capaciteit heeft 6.000 Surinamers te herbergen speelt in mijn gedachten. Een landmark die ons allemaal trots maakt. Een icoon dat ons hoop geeft, dat wij met elkaar zoiets in ons land en landschap kunnen realiseren.

Mijn grote wens als Surinamer is dat er ook voor kunst, handicraft en andere kunstzinnige uitingsvormen een groot museum en theater wordt neergezet. Een inspirerende ruimte waarin de mooie kunst van onze Surinamers, maar ook van internationale artiesten kan worden tentoongesteld.

Terwijl ik in de ANS zat, waren ook de beelden van een nieuw stadion, om zowel voetbal als atletiek te kunnen beoefenen duidelijk zichtbaar voor mij. Net als het neerzetten van enkele sporthallen en een Olympische pool op internationaal niveau.
Als samenleving moeten wij ons mobiliseren en het collectief vermogen opbrengen om deze belangrijke landmarks met Surinaamse karakteristieken te realiseren. Het beeld dat zich verder aan mij opdringt, is dat in de afgelopen vijftien jaar we een enorme opmars hebben gezien van de Surinaamse muziek. We zijn het aan ons imago verplicht de nodige stappen te ondernemen om ook zwaar in de opnametechnologie te investeren, waardoor de verkoopbaarheid van ons product toeneemt. Met vertrouwen in eigen kunnen stimuleren wij ons trots gevoel als Srananman.

Investeringen en verantwoording
Met een schatting van ongeveer honderd miljoen USD moet het mogelijk zijn om dit te kunnen doen. Daarbij moeten we een onderhouds- en instandhoudingsbedrag incalculeren, zodat dit ook allemaal duurzaam is. Paramaribo, Commewijne, Wanica en ander locaties in Suriname kunnen dan ook op dat gebied een ander beeld in de wereld laten zien.

In veel ontwikkelde landen zien wij zware investeringen op het gebied van the arts, sport en andere culturele uitingen. We zien ook in Suriname, dat veel mensen betrokken zijn bij entertainment, kunst, handicraft, sport, muziek, etc……..
Wij moeten deze sectoren ontwikkelen, omdat deze sectoren naast imagoverbetering van ons land bijdragen aan het tot stand komen van werkgelegenheid. Ik juich het ook toe, dat wij in de afgelopen weken hebben gezien dat de behoefte van audiovisueel personeel wordt gedekt door een nieuwe opleiding van het Natin.

Wanneer wij deze investeringen gepleegd hebben, openen zich nieuwe deuren voor ons land om grote evenementen met name in het Caribische gebied naar ons toe te trekken. Hierdoor wordt er een substantiële bijdrage geleverd aan de ontwikkeling van onze economie.


John van Coblijn (componist ‘Law mi’, SuriPop XVIII)

Advertentie