Belasting moet niet alleen als instrument worden gezien om meer inkomsten te genereren door de regering. Deze is ook een middel om bepaalde (productie) activiteiten in de economie te stimuleren dan wel af te remmen. Zo reageert parlementariër Henk Ramnandanlal (Mega Combinatie/PALU) tevens lid van de commissie Financiën op de recente verhogingen van concessierechten voor de hout- en mijnbouwsector. In deze sectoren zijn onder de concessiehouders erg veel beroering ontstaan over de recente verhogingen. De concessierechten in de mijnbouw zijn met 1000 procent verhoogd en die in de houtsector met meer dan 10.000-voud.

Ramnandanlal stelt dat een verhoging van de concessierechten zat aan te komen vanwege de verouderde tarieven. Bovendien is het in beide sectoren zo dat houders van concessierechten deze over het algemeen verkregen hebben om speculatie doeleinden. “Er zijn eigenaren van concessierechten die niet tot productie overgaan en een afwachtende houding aannemen om uiteindelijk de verkregen rechten te verhuren of door te verkopen. Deze speculanten denken slapend rijk te worden. Dit is een ongezonde situatie voor de productiesector, omdat deze mensen zo de natuurlijke hulpbronnen bezet houden zonder dat de economie er beter van wordt”, meent Ramnandanlal.

Onderbouwing regering nodig
Het assembleelid zegt dan ook te begrijpen waarom de regering ertoe is overgegaan om de concessierechten te verhogen. Maar de centrale vraag is volgens hem waarom op deze wijze. Ramnandanlal vindt dat de regering moet onderbouwen waarom overgegaan is tot deze verhogingen. Belastingen moeten niet gezien worden enkel en alleen maar als een maatregel om meer inkomsten te genereren, stelt de politicus. Belastingen zijn ook instrumenten om bepaalde ontwikkelingen in de economie te stimuleren dan wel af te remmen. In de mijnbouw bijvoorbeeld is de exploratie fase essentieel. Het vinden van economisch rendabele voorkomens van bepaalde mineralen zoals goud is van belang om te komen tot de uiteindelijke exploitatie en het rendabel winnen van die mineralen.

“We weten dat de kosten van exploratie altijd heel hoog zijn. Bovendien moeten deze uitgaven gedaan worden op een moment waar er geen of weinig inkomsten tegenover staan". Ramnandanlal vindt dat er ook een risico aan verbonden is omdat de kans aanwezig is dat er geen rendabele hoeveelheden worden gevonden en de gedane exploratie investeringen dan als verlies genomen moeten worden.
Wil de regering meer inkomsten genereren uit de mijnbouw, dan zullen concessiehouders in de mijnbouw- en de houtsector gestimuleerd moeten worden om zoveel als mogelijk exploraties uit te voeren. En kan het geenszins de bedoeling van de regering zijn om ondernemers in de fase van exploratie al de das om te doen met dit soort belastingmaatregelen.

"De regering organiseert enerzijds zeer succesvol een Surinaamse Mijnbouw, Energie en Petroleum (Surimep) conferentie om meer uit de mijnbouw te halen en potentiële investeerders te interesseren voor deze sector, maar anderzijds wordt een beleid uitgevoerd om investeringen in die sector af te remmen". Ramnandanlal zegt zich te realiseren dat gezocht moet worden naar een formule waarbij de hout- en mijnbouwproductie gestimuleerd wordt en tegelijkertijd onproductieve speculanten worden afgeremd. De regering heeft voor wat dat betreft geen gemakkelijke taak. De politicus kijkt uit naar een verklaring over de verhogingen van de regering.

Advertentie