Onderwijs, en zeker kwalitatief goed onderwijs, is de basis om de vicieuze cirkel van armoede te doorbreken. Goed onderwijs kan ons uit de neerwaartse spiraal van armoede krijgen en houden. Echter is de vraag die door velen wordt gesteld: Is onderwijs een politiek instrument?

Dat zou niet mogen, maar helaas leert de realiteit ons anders. Onderwijs is politiek. Dat wisten wij al toen de toenmalige directeur van Onderwijs, de heer Soentik, zijn bureau moest opruimen (foto-incident Geschiedenisboek) en de vorige ministers van dit kabinet naar huis werden gestuurd, zonder dat er argumenten werden aangedragen. Het is belangrijk om te weten dat een minister in staat moet zijn het beleid van zijn ministerie uit te voeren. Er moet een visie aanwezig zijn om de doelstellingen, die de regering voor ogen heeft, te realiseren. En uiteraard heeft elke regering een politieke agenda, welke ons niet vreemd is, en ook niet verboden is.

Aan de andere kant is onderwijs ook gericht op sociaaleconomische ontwikkeling. De keuze van een visie kan niet afhankelijk zijn van een toevallige minister of president. Het is een continu proces dat meerdere presidenten, ministers en regeringen moet doormaken. Kortom, het beleid mag een politieke inslag hebben, maar mag de rode draad, welke door het onderwijs loopt, niet laten vervagen.
Vermeldenswaard is dat het de afgelopen periode nooit zover is gekomen dat leerkrachten de straat op moesten. De voorgangers van deze minister hebben altijd de weg van dialoog bewandeld. Minister, is er sprake van arrogantie of simpelweg:
- een onvermogen tot communicatie?
- een onvermogen om in overleg te treden?

De minister van Onderwijs heeft een bijzonder moeilijke opdracht te vervullen, want niemand heeft ooit geweten waarom zijn voorgangers (hetzij politiek, hetzij a-politiek benoemd in deze functie) het veld hebben moeten ruimen. Hoe voorkom je herhaling als je niet weet wat jouw voorgangers verkeerd hebben gedaan? Minister, het ministerie van Onderwijs is niet een keizerrijk, maar een instituut van en voor het land, waar overleg een bepalende factor zal zijn voor succes en opleg afgestraft zal worden. Mijn oproep: Laten wij terugkeren naar de normale situatie. Het belang van de scholieren moet voorop gesteld worden, want die zijn nu bezig met leerstof van het derde kwartaal van het schooljaar 2013-2014. Meer nog, het verleden heeft uitgewezen dat het in alle gevallen beter is om het pad van dialoog te bewandelen om resultaten te behalen.

Een ander aspect waarmee wij zeker rekening moeten houden is het feit dat het overgrote deel van de onderwijsgevenden vrouw is. Gezien de issue die thans door de Bond van Leraren wordt aangekaart, zouden wij de vrouwen liever niet moeten uitdagen, want vrouwen zijn strijdvaardig, zeker als het gaat om een rechtvaardige strijd. Het zou van goed denkwerk getuigen om deze issue door te trekken naar de particuliere sector en na te gaan hoe er op een juiste manier mee om te gaan, want het kan nooit zo zijn dat er binnen de particuliere sector naar willekeur wordt gehandeld. Elk bedrijf heeft een eigen beleid aangaande zaken zoals zwangerschapsverlof, hetzij betaald, hetzij onbetaald, en dat zou niet het geval moeten zijn. Eenduidig beleid en de uitvoering daarvan maakt dat het voor alle betrokkenen makkelijk om te weten waar zij aan toe zijn.

Slechts praten over de positie van vrouwen in welke sector of organisatie dan ook, of het nu binnen het onderwijsveld, het politiekorps, defensie, het bedrijfsleven of de politiek is, werkt voor ons als vrouw niet. Wij moeten met zijn allen die woorden en gedachten omzetten naar programma’s, beleid maken en dit beleid vervatten in wetten, waarbij we rekening houden met onze cultuur. Hoewel wij op de goede weg zijn, moeten wij ons ervan bewust zijn dat wij nog niet kunnen spreken van een vrouwvriendelijke samenleving. Dat blijkt onder meer uit de volgende vrouwonvriendelijke uitspraken en daaraan gekoppelde handelingen, die benadrukken dat er sprake is van een vrouwonvriendelijke samenleving:
- Zwangere tieners moeten wegblijven uit de schoolbanken, scherpe randen van tafels
- Het niet toekennen van overuren van zwangere vrouwen bij langdurig zwangerschapsverlof is vervat in een wet
- Het inkorten van een salaris is geoorloofd
- Vrouwen moeten een eigen politieke partij oprichten

Tot slot wil ik benadrukken dat het moederschap/ zwangerschap NOOIT EN TE NIMMER als een barrière mag worden opgeworpen voor welke zaak dan ook. Laten wij het niet doen overkomen alsof het moederschap een vloek is. NEE, het moederschap is een zegen. Daar zijn wij als vrouw, tezamen met onze Surinaamse mannen, bijzonder trots op!


Drs. Abigail Lie A Kwie
Hoofdbestuurslid Pertjajah Luhur

Advertentie