Onlangs werd er via dit medium een artikel geplaatst waarin een parlementariër een pilot betaald parkeren op openbare wegen wil. Er wordt ervoor gepleit dat in het plan ook aangepaste parkeerruimte wordt vrijgemaakt voor personen met een beperking en senioren. Misschien een goed idee, maar nog niet toe te juichen als niet een aantal zaken ook wordt aangepakt.

Toegankelijkheid
Dat we niet vaak mensen met een beperking die zich in een rolstoel voortbewegen of blinden in het openbaar zien, wil natuurlijk niet zeggen dat ze er niet zijn. Het beschikbaar stellen van speciaal voor deze doelgroep aangepaste parkeerplaatsen moet dan ook op zodanige wijze geschieden dat die parkeergelegenheid aan bepaalde eisen voldoet. Deskundig advies moet zeker ingewonnen worden. Verder moet er dan op toegezien worden dat deze parkeerplaatsen ook daadwerkelijk gebruikt kunnen worden door de doelgroep en niet door elk willekeurig persoon.

Maar dan zijn we er nog lang niet want hoe moet een rolstoelgebruiker zich, na uit de auto te zijn gekomen, een weg banen naar een gebouw? Het is bekend dat onze trottoirs vaak moeilijk begaanbaar zijn voor ook gezonde mensen laat staan voor de seniore burger die misschien slecht ter been is of niet goed ziet. Daar waar er een combinatie is van zand en tegels kun je vervelende hoogteverschillen zien en loszittende tegels, zwerfvuil en boomstronken maken het zeker niet eenvoudiger.

De autobestuurders die het ook heel gewoon vinden om hun voertuig kris kras op trottoirs te parkeren zorgen ook voor veel ongerief en onveilige situaties. Indien een rolstoelgebruiker daardoor de straat op moet dan kunt u al raden wat we dan krijgen. Bromfietsers worden al genoeg aangereden dus moeten we ervoor waken dat er een categorie bijkomt!

Wetgeving
Aangezien er in Suriname nog geen wetgeving bestaat dat eigenaren van gebouwen verplicht zijn om hun ingang toegankelijk te maken voor degenen die moeilijk lopen of in een rolstoel zitten, zie je vrijwel nergens ook aanpassingen. Ook niet dus bij onze overheidsgebouwen.
Sommige ondernemers maken wel hellingsbanen om naar binnen te gaan, maar ook daar weer zie je vaak genoeg dat die niet deskundig genoeg zijn aangepakt. Hellingsbanen zonder armleuning, met zeer steile hellingshoek of zeer glad oppervlak zijn nog geen pluspunt.

Mocht een rolstoelgebruiker wel door de ingang zijn gekomen dan kan die daarna weer voor een verrassing staan. Sommige bedrijven en winkels hebben een zodanige inrichting waar het lopen bijna zijwaarts moet gebeuren. Er is bar weinig ruimte gelaten om zonder tegen mensen of inboedel aan te komen je weg te vinden. Hoe moet een rolstoelgebruiker of iemand met een rollator daar dan door? Zaken doen op een andere verdieping is daar waar er geen lift is, die ook goed toegankelijk is, geen optie.

Alles staat en valt dus met een goed doordacht plan dat ook door deskundig kader wordt uitgewerkt en uitgevoerd. Wat dan zeker ook niet vergeten moet worden, is de broodnodige aanpak en noodzaak te werken aan de bewustwording dat mensen met een beperking, net zoals iedere andere burger, deel uitmaken van een samenleving.

Tanya Frijmersum

Advertentie