De vermeende frauduleuze deal bij de Telecommunicatie Autoriteit Suriname (TAS) van US$ 14 miljoen blijkt een nasleep te zijn van een telecommunicatie oorlog tussen de TAS en de in Suriname gevestigde telecom providers, Telesur, Digicel, Uniqa en andere kleine privé telecombedrijven. In het contract tussen de TAS en de buitenlandse maatschappij Opertech SL, was de aankoop van communicatie apparatuur opgenomen. De apparatuur zou worden gebruikt om de providers te controleren op het aantal inkomende buitenlandse gesprekken, waarvoor zij volgens de TAS geen juiste opgave kan doen en daardoor de Staat Suriname voor mogelijk miljoenen US-dollars benadelen.

Tussen de TAS en de providers is er al jaren een stille oorlog, over de betaling aan de telecommunicatie autoriteit voor inkomende buitenlandse gesprekken. De betaling geschiedt slechts op eigen aangeven van de providers. Dit is niet te controleren en voor de TAS dus ook niet werkbaar. In 2011 is het plan opgevat om door tussenkomst van een buitenlands bedrijf Per Technology Solutions SL, apparatuur te importeren die het de TAS mogelijk zou maken om landelijk de inkomende gesprekken van alle providers te monitoren. Dit plan ondervond enorme tegenstand van de drie grote providers. Niet alleen de monitoring zou een probleem zijn, maar ook het inhoudelijke van het contract zou de providers een doorn in het oog zijn.

In de deal waaraan Opertech zich vijf jaar zou verbinden, is overeengekomen dat dit bedrijf gedurende die periode ook geld zou verdienen aan opleidingen, monitoren, begeleiden van het project en tal van andere aspecten die als clausule in de deal zijn opgenomen. Ook was afgesproken dat het tarief voor de buitenlandse gesprekken vanuit de TAS moest worden aangepast en verhoogd. Die verhoging zou gedeeld worden tussen de TAS en Opertech. Na 5 jaar zou Opertech zich volledig terugtrekken uit de overeenkomst en de samenwerking en de apparatuur overdragen aan de telecommunicatie autoriteit. De inkomsten van de TAS uit het monitoren van de providers zouden in eerste instantie gerekend gemiddeld extra US$ 200.000 per maand bedragen en later na de vijf jaar meer. Dit geld zou worden gestopt in een fonds voor de digitale ontwikkeling van het binnenland, distance learning in het onderwijs en het financieren van een programma genaamd ‘one lap-topper child.’

Bij het onthullen van dit plan is er een gigantische strijd losgebarsten tussen de TAS en de providers. Uiteindelijk trokken de providers aan het langste eind en hebben zij het zo ver kunnen krijgen dat deze deal tussen de TAS en Opertech niet verder werd uitgevoerd. Opertech heeft de TAS en de staat Suriname nu in gebreke gesteld en is een internationaal proces begonnen waarbij een claim is ingediend voor US$ 10 miljoen.

Kenneth Middellijn, staflid op het kabinet van de president, die in de deal wordt genoemd als tussenpersoon die er voor moet zorgen dat de deal vlot verloopt, zegt nu dat deze nasleep in alle facetten door de politiek uit zijn verband wordt gehaald. Hij beweert dat hij inhoudelijk niet veel weet over het contract. Volgens hem is het bedrag dat wordt genoemd van ruim US$ 14 miljoen de som aan verdiensten die Opertech uiteindelijk zou hebben verdiend in de vijf jaar waarin het bedrijf in het project betrokken zou zijn geweest. Middellijn wijst er op dat het kabinet van de president op geen enkele manier betrokken is bij deze deal; er was alleen een presidentiële resolutie nodig bij de wijziging van een telecommunicatiedecreet. Hij vindt het jammer dat deze deal uiteindelijk niet is doorgegaan, omdat het een goed plan is waaraan de staat veel had kunnen verdienen.